Turkusowy

Turkusowy jest członkiem minerału fosforanowego o wzorze chemicznym CuAl6 (PO4)4(OH) 8H4O. Turkus to nieprzezroczysty minerał o barwie od niebieskiej do zielonej, będący uwodnionym fosforanem miedź i aluminium. Koraliki wykonane z turkusu datowane na ok. 5000 r. p.n.e. odnaleziono w Mezopotamii (dzisiejszy Irak). Minerał ten zwykle występuje w postaci masywnej lub mikrokrystalicznej, jako inkrustacje lub guzki, lub w żyłach. Kryształy są rzadkie; znalezione występują w postaci krótkich, często przezroczystych pryzmatów. Turkus zmienia kolor od błękitnego do zielonego, w zależności od ilości żelazo i miedź, którą zawiera. Turkus występuje w suchych środowiskach jako minerał wtórny, prawdopodobnie powstały w wyniku rozkładu apatyt i trochę siarczków miedzi. Jeden z pierwszych wydobywanych kamieni szlachetnych. Jest rzadki i cenny w drobniejszych gatunkach i był oferowany jako kamień szlachetny i kamienie ozdobne od setek lat ze względu na swój niepowtarzalny odcień. W ostatnim czasie turkus, podobnie jak wiele innych nieprzezroczystych klejnotów, uległ dewaluacji wraz z dostępem do rynku obróbek, imitacji i materiałów syntetycznych.

Szkolenie

Jako minerał wtórny, turkus powstaje w wyniku wymywania kwaśnych roztworów wodnych na czas rozkładu i utleniania wcześniej istniejących minerały. Na przykład miedź może również pochodzić z siarczków miedzi numer jeden, takich jak chalkopiryt lub z wtórnych węglanów malachit or azuryt; wywodzący się z aluminium skaleń; i fosfor z apatyt. Ponieważ turkus jest regularnie odkrywany na obszarach suchych, zazwyczaj w obszarach zatłoczonych lub wulkanicznych skały, często w turkusowych obszarach, które wypełniają lub absorbują ubytki i pęknięcia wypełnione pokrewnymi limonit i różne tlenki żelaza, czynniki pogodowe odgrywają kluczową rolę. W południowo-zachodnich Stanach Zjednoczonych turkus pozostaje w zasadzie niezmieniony dzięki rozkładowi siarczku miedzi depozyty w lub wokół zabiegów porfirowych zawierających skaleń potasowy. W niektórych formacjach ałunit, siarczan glinowo-potasowy, jest wyróżniającym się minerałem wtórnym. Zazwyczaj mineralizacja turkusu jest ograniczona do płytkiej intensywności znacznie mniejszej niż 20 metrów (66 stóp), ale zachodzi w głębszych strefach pęknięć, w których roztwory wtórne mają większą penetrację lub intensywność deski wodnej jest większa.

Właściwości chemiczne

Klasyfikacja chemiczna	Minerały fosforanowe
Formuła	CuAl6(PO4)4(OH)8·4H2O
Typowe zanieczyszczenia	Fe, Kalifornia

Imię: Turkus jest francuski i oznacza turecki, a oryginalne kamienie przybyły do ​​Europy z irańskiego obszaru przez Turcję.

Stowarzyszenie: Kaolinit, montmorylonit, alofan, wavelit, piryt.

Polimorfizm i serie: Tworzy dwie serie, z chalkosyderytem i planetytem.

Grupa Mineralna: Grupa turkusowa

Krystalografia: trójklinikowy; pinakoidalny. Rzadko w postaci drobnych kryształów, zwykle kryptokrystalicznych. Masywny zwarty, reniformowy, stalaktytowy. W cienkich szwach, inkrustacjach i rozproszonych ziarnach.

Turkusowy Skład: Zasadowy uwodniony fosforan glinu Al2(0H)3P04-H20. Z wyłączeniem CuO podanego w analizach chemicznych turkusu, zawartość procentowa tlenków wynosi: A120 3 = 46.8, P2Or, = 32.6, H20 = 20.6. Minerał zabarwia się niewielkimi ilościami miedzi, której rola w kompozycji nie jest dobrze poznana.

Funkcje diagnostyczne: Turkus można łatwo rozpoznać po kolorze. Jest twardszy niż erryzokola, jedyny pospolity minerał, do którego przypomina.

Turkusowy Zastosowania: Jako kamień szlachetny. Jest zawsze cięty w formie okrągłej lub owalnej. Wycina się dużo turkusu, który jest żyłkowany różnymi materiałami płonnymi i takie kamienie są sprzedawane pod nazwą turkusowej matrycy.

Turkusowe właściwości fizyczne

Kryształ nawykiem	Masywny, guzowaty
Kolor	Jasnoniebieski, błękitny, jasnozielony, niebiesko-zielony, turkusowo-niebieski, jabłkowo-zielony, zielono-szary
Smuga	Blado zielonkawo-niebieskie do białego
Połysk	Podszklisty, żywiczny, woskowy, matowy, ziemisty
Łupliwość	Idealny na {001}, dobry na {010}
Przeźroczystość	Przezroczysty, półprzezroczysty, nieprzezroczysty
Twardość Mohsa	5 - 6
System krystaliczny	Trójklinika
Wytrwałość	Kruchy
Gęstość	2.6 – 2.8 g/cm3 (zmierzone) 2.91 g/cm3 (obliczone) (Mindat.com)
Złamanie	Nieregularne/nierówne, subkonchoidalne
Topliwość	Topliwy w ogrzewaniu
Rozpuszczalność	Rozpuszczalny w HCl

Występowanie turkusu

Turkusy stały się pierwszymi wydobywanymi kamieniami i chociaż wiele z nich jest nadal badanych, wiele historycznych stron internetowych wymarło. To wszystko są operacje na małą skalę; ze względu na ograniczony zakres i odległość występowania złóż mają one na ogół charakter sezonowy. Większość wykonuje ręcznie przy bardzo małej mechanizacji. Jednak turkus jest często poddawany recyklingowi w ramach operacji wydobycia miedzi na masową skalę, szczególnie w Stanach Zjednoczonych.

Iran: Iran jest ważnym źródłem turkusu od co najmniej 2,000 lat. Początkowo miała być nazywana przez Irańczyków „pērōzah”, co oznaczało „zwycięstwo”, od tego czasu Arabowie nazywani byli „fayrūzah”, co we współczesnym perskim zmieniło się we wspomniane „fīrūzeh”. W irańskim budownictwie błękit zaczęto stosować do pokrywania kopuł turkusowych pałaców, gdyż intensywny błękit stał się dodatkowo symbolem nieba na ziemi.

Synaj: co najmniej pierwotna dynastia (3000 r. p.n.e.) w historycznym Egipcie, a prawdopodobnie wcześniej niż ona, została wykorzystana przez turkusowych Egipcjan i za ich pomocą została wydobyta na Półwysep Synaj. Okolice te stały się uważane przez miejscowych Monitu za turkusowe. Na południowo-zachodnim wybrzeżu półwyspu znajduje się sześć kopalń, zajmujących obszar o powierzchni około 650 prostokątnych kilometrów (250 metrów kwadratowych). Najbardziej istotne z tych kopalń to Serabit al-Khadim i Wadi Maghareh, tradycyjnie uważane za jedne z najstarszych znanych kopalni. Zabytkowa kopalnia jest gotowa cztery kilometry od historycznej świątyni poświęconej bogom Hathor.

USA: Południowo-zachodnie Stany Zjednoczone są kluczowym dostawcą turkusu; Arizona, Kalifornia (hrabstwa San Bernardino, Imperial, Inyo), Kolorado (hrabstwa Conejos, El Paso, Lake, Saguache), Nowy Meksyk (hrabstwa Eddy, grant, Otero, Santa Fe) i Nevada (hrabstwo Clark, Elko, Esmeralda, Eureka ) Lander, hrabstwa Mineral i Nye). Złoża Kalifornii i Nowego Meksyku zostały wydobyte przez rdzennych mieszkańców, prekolumbijskich, przy użyciu sprzętu kamiennego, kilku w pobliżu i kilku tak odległych, jak cenny Meksyk. Cerrillos ma być stroną internetową najstarszych kopalni w Nowym Meksyku; przed latami dwudziestymi kraj ten był największym producentem w USA; dzisiaj wyjątkowo lub znacznie mniej wyczerpany. Kopalnia zlokalizowana w kanionie Apache w Kalifornii jest obecnie przystosowana do celów przemysłowych.

Różne źródła: Turkusowe prehistoryczne artefakty (koraliki) uważano za pochodzące z regionów p.n.e. znajdujących się w Rodopach Japońskich w Bułgarii już od piątego tysiąclecia – dostawy niegotowanych materiałów są prawdopodobnie związane z pobliskim złożem rud ołowiu i cynku w Spahievo.

Chiny są niewielkim dostawcą turkusu od ponad 3000 lat. Wspaniałą klejnotową tkaninę w kształcie zwartych guzków obserwuje się wewnątrz uszkodzonych, krzemionkowych wapieni w Yunxian i Zhushan w prowincji Hubei. Ponadto Marco Polo stwierdził obecność turkusu we współczesnym Syczuanie. Eksportuje się maksymalnie chińskie materiały, ale istnieje wiele rzeźbionych rzeźb jadeit. Uważa się, że w Tybecie góry Derge i Nagari-Khorsum na wschodzie i zachodzie tego miejsca skrywają najwyższej klasy złoża klejnotów.

Inne godne uwagi miejsca to: Afganistan; Australia (Wiktoria i Queensland); Indie Północne; Północne Chile (Chuquicamata); Kornwalia; Saksonia; Śląsk; i Turkiestan.

Turkusowe właściwości optyczne

Kolor / Pleochroizm	Słaby X= bezbarwny Z= bladoniebieski lub jasnozielony
2V:	Zmierzone: 40°, obliczone: 44°
Wartości RI:	nα = 1.610 nβ = 1.615 nγ = 1.650
Znak optyczny	Dwuosiowy (+)
Dwójłomności	0.040
Ulga	Umiarkowanego
Dyspersja:	r < v silny

Dystrybucja

Dziesiątki miejscowości, z których można wymienić tylko kilka, w ilościach komercyjnych lub dobrych kryształach.

• W Iranie, w Madan, 45 km na północny zachód od Neyshabur (Nishapur).
• Z Ottre, niedaleko Vielsalm w Belgii.
• W kopalni Bunny w St. Austell i gdzie indziej w Kornwalii w Anglii.
• Z Katonto, na północ od Kolwezi, prowincja Katanga, Kongo (prowincja Shaba, Zair), dobre kryształy.
• W USA krystalizowany z kopalni Bishop, Lynch Station, Campbell Co., Wirginia; w dystrykcie Cerrillos w Santa Fe Co. i w dystrykcie Burro Mountains w Grant Co. w Nowym Meksyku; w Arizonie produkcja komercyjna z Mineral Park, Mohave Co., Morenci, Greenlee Co., dystryktu Globe-Miami, Gila Co. i innych; liczne małe złoża w Lander Co. i gdzie indziej w Nevadzie.
• W kopalni żelaza Itatiaiucu, na południowy zachód od Belo Horizonte, Minas Gerais, Brazylia, duże kryształy.
• W Chuquicamata, Antofagasta, Chile.
• W Australii, w Narooma w Nowej Południowej Walii, jako kryształy; w kamieniołomie Iron Monarch w Iron Knob w Australii Południowej.
• W Chinach, w Yunxian i Zhushan, w górach Wudang, w prowincji Hubei oraz w pobliżu Shanyang, w prowincji Shaanxi.

Referencje

• Bonewitz, R. (2012). Skały i minerały. wydanie 2. Londyn: Wydawnictwo DK.
• Dana, JD (1864). Podręcznik mineralogii… Wiley.
• Handbookofmineralogy.org. (2019). Podręcznik Mineralogia. [online] Dostępne pod adresem: http://www.handbookofmineralogy.org [dostęp: 4 marca 2019 r.].
• Mindat.org. (2019): Informacje o minerałach, dane i lokalizacje. [online] Dostępne pod adresem: https://www.mindat.org/ [dostęp. 2019].
• Współautorzy Wikipedii. (2019, 25 czerwca). Turkus. W Wikipedii, Wolnej Encyklopedii. Pobrano 02:25, 9 lipca 2019 r., z https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Turquoise&oldid=903470553