Minerały

Moskal jest najpowszechniejszym minerałem z rodziny mików. Jest niezbędnym minerałem tworzącym skały, występującym w skałach magmowych, metamorficznych i osadowych. Podobnie jak inne miki, bez problemu dzieli się na cienkie, przezroczyste arkusze.

Biotyt jest najpopularniejszym minerałem miki, znanym również jako mika czarna, minerał krzemianowy z grupy miki zwyczajnej. Przybliżony wzór chemiczny K (Mg, Fe). Biotyt można znaleźć w masywnych warstwach kryształów ważących kilkaset funtów. Obfituje w skały metamorficzne (zarówno regionalne, jak i kontaktowe), pegmatyty, a także w granity i inne inwazyjne skały magmowe. Biotyt występuje zwykle w odmianie brązowej do czarnej, ciemnozielonej.

Mika, dowolny zbiór uwodnionych minerałów potasu i glinokrzemianu. Jest to rodzaj krzemianu warstwowego, wykazujący wielowymiarową strukturę arkuszową lub warstwową. Wśród najważniejszych minerałów tworzących skały miki występują we wszystkich 3 najważniejszych typach skał – magmowych, osadowych i metamorficznych.

Minerały ilaste są minerałami funkcyjnymi ziem znajdujących się w pobliżu podłóg. Kształtują się w glebach i osadach oraz poprzez przemiany diagenetyczne i hydrotermalne skał. Woda jest niezbędna do tworzenia minerałów ilastych, a większość minerałów ilastych definiuje się jako uwodnione glinokrzemiany.

Serpentyn nie jest pojedynczym minerałem, lecz grupą powiązanych minerałów. Również w przypadku głównych autorów Antygorytu i Chryzotylu rzadko zdarza się, aby różnica między uczestnikami postaci była widoczna poza studiami medycznymi i typem.

Amfibol jest kluczową instytucją złożoną z zwykle ciemno zabarwionych minerałów ikrzemianowych, tworzących pryzmaty lub kryształy przypominające igły, składające się z dwułańcuchowych czworościanów SiO 4, połączonych na wierzchołkach i zwykle zawierających w swoich układach jony żelaza i/lub magnezu.

Pirokseny to zestaw niezbędnych minerałów ikrzemianowych tworzących skały, odkrytych w wielu skałach magmowych i metamorficznych. Głównym składnikiem piroksenów jest XY(Si,Al)2O6. Chociaż glin w szerokim zakresie zastępuje krzem w krzemianach składających się ze skaleni i amfiboli,

Często występują dobrze rozwinięte kryształy epidotu Ca2Al2(Fe3+;Al)(SiO4)(Si2O7)O(OH), krystalizujące wewnątrz układu jednoskośnego: zwykle są one zależne od siebie pryzmatycznie, a przebieg wydłużania jest prostopadły do pojedynczą płaszczyznę symetrii.

Topaz to minerał krzemianowy glinu i fluoru o wzorze chemicznym Al2SiO4(F, OH)2. Topaz krystalizuje w układzie rombowym, a jego kryształy są przeważnie pryzmatyczne i zakończone piramidalnymi lub innymi ścianami.

Cyjanit powszechnie występuje w bogatych w glin pegmatytach metamorficznych i/lub skałach osadowych i jest powszechnie niebieskim minerałem krzemianowym. Cyjanek w skałach metamorficznych wykazuje lepsze ciśnienie niż cztery kilobary. Chociaż jest niewątpliwie mocny przy naprężeniu i niskiej temperaturze, jest na ogół wystarczająco wysoki w tych warunkach, w których zastępuje się wodne glinokrzemiany zawierające muskal, pirofilit lub kaolinit. Cyjanit nazywany jest także distenem, ranetytem i cyjankiem.

Granat, dowolny członek grupy nietypowych minerałów krzemianowych, które mają porównywalną strukturę krystaliczną i skład chemiczny. Mogą być bezbarwni, czarni i mieć wiele odcieni czerwieni i być niedoświadczeni.

Oliwin jest jednym z najpowszechniejszych minerałów na ziemi i jest głównym minerałem tworzącym skały. Mimo to pożądane okazy i ogromne kryształy są niezwykłe i modne. Tylko w nielicznych lokalizacjach występują duże egzemplarze tego minerału, chociaż na całym świecie stwierdza się obecność małych i mikroskopijnych ziaren. W meteorytach występuje również oliwin, a w wielu z nich sugerowano masywne ziarna.