Antymon

Stibnit jest siarczkiem minerały ze składem chemicznym jest antymon siarczek (Sb2S3). Główną rudą antymon. Kolor od ołowiowoszarego do srebrzystoszarego, pod wpływem światła często pojawia się czarny, opalizujący nalot. Zwykle występuje w postaci wydłużonych, pryzmatycznych kryształów, które mogą być wygięte lub skręcone. Kryształy te są często oznaczone prążkami równoległymi do ścian pryzmatów. Stibnit zazwyczaj tworzy grube, nieregularne masy lub promieniujące rozpryski igiełkowatych kryształów, ale może być również ziarnisty lub masywny. Szeroko rozpowszechniony minerał, stibnit, występuje w żyłach hydrotermalnych, w gorących źródłach depozytyoraz osady zastępcze, które tworzą się w niskich temperaturach (do 400°C). Często jest to kojarzone z galena, cynobrowy, realgar, ozdoba, piryt, kwarc. Występuje w masywnych agregatach w granit i gnejs skały. Stibnit służy do produkcji zapałek, fajerwerków i spłonek do broni palnej. Sproszkowany stibnit był używany w starożytnym świecie jako kosmetyk do oczu, aby wyglądały na większe.

Grupa Mineralna: Tworzy szereg z bizmutynitem.

Polimorfizm i serie: Dimorficzny z metastibnitem.

Stowarzyszenie: Realgar, ozdoba, cynobrowy, galena, prowadzić sulfantymonidy, piryt, markasyt, arsenopiryt, cerwantyt, stibikonit, kalcyt, ankeryt, baryt, chalcedon kwarc.

Krystalografia: Ortorombowy; dwupiramidalny. Pokrój smukły, pryzmatyczny, strefa pryzmowa pionowo prążkowana. Kryształy często stromo zakończone. Kryształy czasami zakrzywione lub wygięte. Często w promieniujących grupach kryształów lub w postaci ostrzy z wyraźnym dekoltem. Masywny, gruboziarnisty do drobnoziarnistego.

Kompozycja: Trisiarczek antymonu, Sb2S3. Sb = 71.4 procent, S = 28.6 procent. Może przenosić niewielkie ilości złoto, srebro, żelazo, prowadzić, miedź

Funkcje diagnostyczne: Charakteryzuje się łatwą topliwością, ostrzowym pokrojem, doskonałym dekoltem w jednym kierunku, ołowiowo-szarym kolorem i miękką czarną smugą.

Stibnit Właściwości chemiczne, fizyczne i optyczne

Stibnit to minerał składający się z siarczku antymonu (Sb2S3). Ma charakterystyczny srebrzystoszary do ołowiowo-szary kolor i jest znany ze swojej unikalnej struktury krystalicznej. Oto niektóre z jego właściwości chemicznych, fizycznych i właściwości optyczne:

Właściwości chemiczne:

1. Wzór chemiczny: Sb2S3
2. Skład chemiczny: Stibnit składa się z dwóch pierwiastków, antymonu (Sb) i siarka (S). Składa się z około 71.4% antymonu i 28.6% siarki.

Właściwości fizyczne:

1. System kryształów: Stibnit krystalizuje w rombowym układzie kryształów, zwykle tworząc długie, smukłe kryształy pryzmatyczne lub igłowe.
2. Twardość Stibnit jest stosunkowo miękki, a jego twardość w skali Mohsa wynosi około 2.0, co czyni go podatnym na zarysowania.
3. Gęstość: Gęstość stibnitu różni się w zależności od jego czystości i struktury krystalicznej, ale na ogół waha się od 4.5 do 4.7 gramów na centymetr sześcienny (g/cmXNUMX).
4. Łupliwość: Stibnite wykazuje doskonałe rozszczepienie w jednym kierunku, co oznacza, że ​​można go łatwo podzielić na cienkie, elastyczne arkusze wzdłuż określonych płaszczyzn.
5. Pęknięcie: Jego złamanie jest zwykle nierówne lub podkonchoidalne.
6. Połysk: Stibnite ma metaliczny połysk, nadający mu błyszczący i odblaskowy wygląd.
7. Kolor: Stibnit ma zazwyczaj kolor od srebrno-szarego do ołowiowo-szarego, a jego smuga (kolor pozostały po zarysowaniu na płytce smugowej) jest szaro-czarna.

Właściwości optyczne:

1. Przejrzystość: Stibnit jest nieprzezroczysty, co oznacza, że ​​nie przepuszcza światła.
2. Współczynnik załamania światła: Ponieważ stibnit jest nieprzezroczysty, nie ma współczynnika załamania światła, jak minerały przezroczyste.
3. Dwójłomność: Stibnit nie jest dwójłomny, co oznacza, że ​​nie rozdziela światła na dwa spolaryzowane promienie, jak robią to niektóre minerały.
4. Charakter optyczny: Stibnit jest izotropowy, co oznacza, że ​​ma takie same właściwości optyczne we wszystkich kierunkach.
5. Pleochroizm: Stibnit nie wykazuje pleochroizmu, czyli właściwości niektórych minerałów polegającej na wykazywaniu różnych kolorów przy oglądaniu pod różnymi kątami.

Należy pamiętać, że właściwości fizyczne i optyczne stibnitu mogą się nieco różnić w zależności od jego specyficznej struktury krystalicznej i zanieczyszczeń obecnych w minerale. Ponadto wiadomo, że stibnit jest toksyczny ze względu na zawartość antymonu i należy zachować ostrożność podczas obchodzenia się z nim lub pracy z nim.

Występowanie i powstawanie stibnitu

Stibnit (Sb2S3) to stosunkowo powszechny minerał występujący w różnych warunkach geologicznych na całym świecie. Powstaje w wyniku splotu procesów geologicznych, a jego występowanie można wiązać z różnymi typami złóż. Oto przegląd występowania i powstawania stibnitu:

1. Złoża hydrotermalne:

• Najczęstszym środowiskiem geologicznym stibnitu są złoża hydrotermalne. Osady te powstają, gdy gorące, bogate w minerały płyny (zwykle związane z aktywnością wulkaniczną lub magmową) wchodzą w interakcję z wcześniej istniejącymi skałami.
• Stibnit często krystalizuje z tych roztworów hydrotermalnych, ponieważ schładzają i wytrącają minerały. Antymon w stibnicie zwykle pochodzi ze źródeł magmowych.

2. Żyły epitermalne:

• Stibnit można znaleźć w żyłach epitermalnych, które są niskotemperaturowymi złożami hydrotermalnymi. Żyły epitermalne tworzą się bliżej powierzchni Ziemi i w niższych temperaturach niż głębiej położone żyły hydrotermalne.
• Stibnit jest czasami kojarzony ze złożami złota i srebra w systemach epitermicznych.

3. Środowiska osadowe:

• W niektórych przypadkach stibnit można znaleźć w skały osadowe, szczególnie w sekwencjach osadowych bogatych w siarczki.
• Stibnit może być transportowany i osadzany przez płyny w basenach sedymentacyjnych, tworząc osady pokładowe lub rozproszone.

4. Wulkanogenny masywny siarczek (VMS) Depozyty:

• Stibnit może występować jako drugorzędny składnik w depozyty VMS, które są zwykle związane z podmorską aktywnością wulkaniczną i są źródłem różnych rud metali.

5. Stowarzyszenia mineralne:

• Stibnit jest często kojarzony z innymi minerałami i rudami, w tym z minerałami antymonu, takimi jak antymonit, a także minerałami siarczkowymi, takimi jak piryt, galena, sfalerytu.

6. Zwietrzenie i depozyty wtórne:

• Stibnit może również powstawać w wyniku wietrzenia pierwotnych złóż stibnitu, co prowadzi do powstawania osadów wtórnych. Ten proces wietrzenia może prowadzić do rozproszenia materiałów bogatych w stybinit w glebie i osadach.

Należy zauważyć, że specyficzne warunki geologiczne i procesy prowadzące do powstania stibnitu mogą się znacznie różnić w zależności od lokalizacji. Obecność stibnitu może wskazywać na pewne warunki geologiczne i może mieć znaczenie dla celów wydobywczych i eksploracyjnych, szczególnie ze względu na zawartość antymonu. Stibnit ma różne zastosowania przemysłowe, w tym zastosowanie do produkcji metalicznego antymonu i różnych związków antymonu.

Źródła wydobywcze Stibnitu

Stibnit (Sb2S3) wydobywa się głównie jako źródło antymonu, który ma różne zastosowania przemysłowe. Stibnit można znaleźć w różnych źródłach wydobywczych i warunkach geologicznych na całym świecie. Oto kilka godnych uwagi źródeł wydobycia stibnitu:

1. Chiny: Chiny są największym na świecie producentem antymonu i znaczna część światowej produkcji stibnitu pochodzi z tego kraju. Kopalnia Xikuangshan w prowincji Hunan jest jedną z największych kopalni antymonu na świecie i jest głównym źródłem stibnitu.
2. Tadżykistan: Tadżykistan jest kolejnym znaczącym producentem antymonu, a Kompleks Wydobywczo-Młyński Anzob to jedna z głównych zakładów wydobycia antymonu w kraju. Stibnit jest kluczowym minerałem kruszcowym w tym regionie.
3. Rosja: Rosja posiada złoża stibnitu w kilku regionach, w tym na Półwyspie Kamczackim i na Dalekim Wschodzie. Przykładami złóż bogatych w stibnit w Rosji są złoża Sarylakh-Surma i Wostok-2.
4. Afryka Południowa: Niektóre złoża stibnitu znajdują się w Republice Południowej Afryki, a wydobycie antymonu miało miejsce w dystrykcie Waterberg.
5. Stany Zjednoczone: Złoża Stibnitu występują w Stanach Zjednoczonych, przede wszystkim w stanie Idaho. Projekt Stibnite Gold, zlokalizowany w okręgu górniczym Stibnite-Yellow Pine, jest godnym uwagi przykładem złoża stibnitu w USA
6. Meksyk: Meksyk ma złoża stibnitu w różnych regionach, w tym w stanie San Luis Potosi. Kopalnia Wadley jest jedną ze znanych kopalni produkujących stibnit w Meksyku.
7. Boliwia: Złoża Stibnitu można znaleźć także w Boliwii, szczególnie w Departamencie Potosi. Kraj był niewielkim producentem antymonu z rud stibnitu.
8. Australia: Stibnit wydobywa się w Australii, a znaczące złoża znajdują się w Nowej Południowej Walii i Tasmanii. Jednakże produkcja antymonu w Australii jest stosunkowo skromna w porównaniu z innymi krajami.
9. Inne kraje: Złoża Stibnitu występują także w mniejszych ilościach w takich krajach jak Birma, Peru i Kanada.

Stibnit jest zazwyczaj wydobywany konwencjonalnymi metodami wydobywczymi, w tym wydobyciem podziemnym i odkrywkowym, w zależności od głębokości i charakteru złoża. Po ekstrakcji rudę stibnitową przetwarza się w celu odzyskania metalicznego antymonu lub związków antymonu, które znajdują zastosowanie w takich gałęziach przemysłu, jak środki zmniejszające palność, akumulatory i produkcja stopów.

Należy zauważyć, że dostępność i opłacalność wydobycia stibnitu może zmieniać się w czasie ze względu na takie czynniki, jak popyt rynkowy, przepisy dotyczące ochrony środowiska i stopień złóż. Dlatego znaczenie wydobycia stibnitu w danym regionie może się zmieniać w czasie.

Obszary zastosowań i zastosowań

Stibnit (Sb2S3) i jego główny składnik, antymon (Sb), mają kilka ważnych zastosowań w różnych gałęziach przemysłu ze względu na swoje unikalne właściwości. Oto niektóre z kluczowych obszarów zastosowań i zastosowań stibnitu i antymonu:

1. Środki zmniejszające palność:
   • Związki antymonu, zwłaszcza trójtlenek antymonu (Sb2O3), są szeroko stosowane jako środki zmniejszające palność w tworzywach sztucznych, tekstyliach i innych materiałach. Ich działanie polega na tłumieniu rozprzestrzeniania się płomieni i ograniczaniu wydzielania się toksycznych gazów w przypadku pożaru.
2. Baterie:
   • Antymon jest stosowany w niektórych typach akumulatorów, takich jak akumulatory kwasowo-ołowiowe, jako środek stopowy poprawiający wytrzymałość mechaniczną i wydajność siatek akumulatorowych.
3. Stopy:
   • Antymon łączy się z innymi metalami, tworząc stopy o określonych właściwościach. Na przykład ołów antymonowy, stop ołowiu i antymonu, jest stosowany w płytkach siatkowych do akumulatorów kwasowo-ołowiowych.
   • Metal Babbitt zawierający antymon jest używany do łożysk i innych zastosowań wymagających niskiego tarcia i odporności na zużycie.
4. Ceramika:
   • Tlenek antymonu stosuje się w ceramice w celu poprawy jej nieprzezroczystości i bieli. Działa również jako środek klarujący, usuwający małe pęcherzyki i zanieczyszczenia podczas procesu wypalania.
5. Szkło:
   • Związki antymonu wykorzystuje się do produkcji niektórych rodzajów szkła, np opal szkle, aby uzyskać mlecznobiały wygląd i zwiększyć nieprzezroczystość.
6. Przemysł półprzewodnikowy:
   • Antymon jest wykorzystywany w przemyśle półprzewodników do różnych celów, w tym do produkcji detektorów i diod podczerwieni.
7. Związki antymonu:
   • Związki antymonu znajdują zastosowanie w przemyśle farmaceutycznym. Na przykład winian antymonowo-potasowy (wymiotny na kamień nazębny) był w przeszłości stosowany jako związek leczniczy, chociaż jego stosowanie spadło ze względu na obawy dotyczące toksyczności.
8. Zastosowania wojskowe:
   • Antymon jest używany w niektórych zastosowaniach wojskowych, takich jak pociski smugowe, gdzie jego właściwości pomagają w pozostawieniu widocznego śladu w locie.
9. Farby i pigmenty:
   • Związki antymonu są stosowane w farbach i pigmentach w celu zapewnienia krycia i trwałości.
10. Tekstylia:
    • Związki antymonu są czasami stosowane jako zaprawa barwnikowa w przemyśle tekstylnym do utrwalania barwników do tkanin.
11. Elektronika:
    • Antymon można wykorzystać do produkcji niektórych komponentów i urządzeń elektronicznych.
12. Rolnictwo:
    • W przeszłości związki antymonu były stosowane w rolnictwie jako pestycydy i środki grzybobójcze, ale ich zastosowanie spadło ze względu na ochronę środowiska.

Warto zauważyć, że chociaż antymon ma cenne zastosowania przemysłowe, może być toksyczny w pewnych postaciach i stężeniach. Dlatego jego użytkowanie i utylizacja podlegają przepisom zapewniającym bezpieczeństwo i minimalizującym wpływ na środowisko. Ponadto znaczenie i zapotrzebowanie na antymon i jego związki mogą zmieniać się w czasie i mają na nie wpływ takie czynniki, jak postęp technologiczny i zmiany przepisów.

Referencje

• Bonewitz, R. (2012). Skały i minerały. wydanie 2. Londyn: Wydawnictwo DK.
• Handbookofmineralogy.org. (2019). Podręcznik Mineralogia. [online] Dostępne pod adresem: http://www.handbookofmineralogy.org [dostęp: 4 marca 2019 r.].
• Mindat.org. (2019). Stibnite: Informacje o minerałach, dane i lokalizacje.. [online]