Rogowiec

Rogowiec jest drobnoziarnisty skała osadowa złożony z kwarc (SiO2), który jest mikrokrystaliczny lub kryptokrystaliczny kwarc. Zwykle jest to skała organiczna, ale występuje również w formie nieorganicznej w postaci osadu chemicznego lub substytutu diagenetycznego. Występuje w postaci guzków, mas konkrecyjnych i warstwowych depozyty.

Pochodzenie nazwy: Termin ten jest używany ogólnie w odniesieniu do wszystkich skały zbudowane głównie z kwarcu mikrokrystalicznego, kryptokrystalicznego i mikrowłóknistego

Tekstura: Nieklasyczny skała osadowa

Wielkość ziarna: Kryptokrystaliczny, widoczny jedynie pod bardzo dużym powiększeniem.

Twardość: Ciężko

Kolor: Wszystkie kolory, w zależności od zanieczyszczeń występujących po wytrąceniu.

klastry: Brak

Inne cechy: Gładki w dotyku, szklisty, wykazuje pęknięcia muszlowe.

Występowanie Cherta

Chert występuje w skałach węglanowych, które są zielonymi piaskami, wapień, kreda, Dolostone formacje jako minerał wymienny, gdzie powstaje w wyniku pewnego rodzaju diagenezy. jeśli występuje kredą lub margielnazywa się krzemień. Występuje również w cienkich pokładach, gdy jest to złoże pierwotne (np. W przypadku wielu jaspisów i radiolarytów). Grube pokłady czertu występują w głębokich osadach morskich. Z paskami żelazo formacje epoki prekambryjskiej zbudowane są z naprzemiennych warstw chertu i tlenków żelaza.

Występuje również w osadach okrzemkowych i jest znany jako chert okrzemkowy. Chert okrzemkowy składa się z łóżek i soczewek diatomit które podczas diagenezy przekształciły się w gęsty, twardy chert. Z sekwencji osadowych donoszono o pokładach morskiego czertu okrzemkowego składającego się z warstw o ​​grubości kilkuset metrów.

Klasyfikacja i typy Cherta

Istnieje wiele odmian chertu, które klasyfikują cechy widzialne, mikroskopowe i fizyczne

Krzemień jest kwarcem o wysokiej zawartości mikrokrystalii. Pierwotnie była to nazwa chertu występującego w kredzie lub margli wapień formacje powstałe w wyniku zastąpienia węglanu wapnia krzemionką.

Znany Czert zwyczajny to odmiana chertu, która powstaje w formacjach wapiennych w wyniku zastąpienia węglanu wapnia krzemionką. Ten typ chertu jest najliczniejszy.

Jaspis to odmiana tej skały powstająca jako osady pierwotne, występująca w formacjach magmowych lub w związku z nimi, która swój czerwony kolor zawdzięcza wtrąceniom żelaza(III). Jaspis często występuje także w kolorze czarnym, żółtym, a nawet zielonym (w zależności od rodzaju zawartego w nim żelaza). Jaspis jest zwykle nieprzezroczysty lub prawie nieprzezroczysty.

Radiolaryt jest odmianą tej skały utworzoną jako osady pierwotne i zawierającą mikroskamieniałości promieniotwórcze.

Chalcedon jest mikrowłóknistym kwarcem.

Agat jest wyraźnie pasmowanym chalcedonem, którego kolejne warstwy różnią się kolorem i wartością.

Onyks to agat pasiasty z warstwami ułożonymi w równoległe linie, często czarno-biały.

Opal jest uwodnionym dwutlenkiem krzemu. Często ma pochodzenie neogeniczne. Tak naprawdę nie jest to minerał (jest to mineraloid) i generalnie nie jest uważany za odmianę chertu, chociaż niektóre odmiany opalu (opal-C i opal-CT) są mikrokrystaliczne i zawierają znacznie mniej wody (czasami w ogóle jej nie ma). Często osoby bez przeszkolenia petrologicznego mylą opal z chertem ze względu na podobne cechy wizualne i fizyczne.

Czert typu Magadi to odmiana, która powstaje z prekursora krzemianu sodu w wysoce zasadowych jeziorach, takich jak jezioro Magadi w Kenii.

Porcelana to termin używany do określenia drobnoziarnistych skał krzemionkowych o fakturze i spękaniu przypominającym nieszkliwioną porcelanę.

Spiek krzemionkowy to porowata, jasna skała krzemionkowa o małej gęstości osadzana przez wody gorących źródeł gejzery.

Mozarkit zdobył wyróżnienie ze względu na wyjątkową różnorodność kolorów i zdolność do wysokiego połysku.

Inne rzadziej używane terminy określające chert (większość z nich jest archaiczna) obejmują kamień ognisty, silex, kamień krzemionkowy, czat i krzemień.

Skład Cherta

Chert jest w większości przypadków skałą biogenną, zbudowaną z krzemionkowych testów okrzemek, radiolarianów, kolców gąbki krzemionkowej itp. Czasami w skałach tych mogą się zachować mikroskopijne skamieniałe szczątki tych stworzeń morskich. Ich testy krzemionkowe nie są wykonane kwarc początkowo, ale po zakopaniu, zagęszczeniu i diagenezie, opalizujące osady krzemionkowe przekształcają się w kwarc. Chociaż materiał, z którego jest wykonany, ostatecznie pochodzi z testów krzemionkowych gatunków morskich, sama skała często nie osadza się na miejscu. Może przemieszczać się jako ciecz bogata w krzemionkę i tworzyć grudki w skałach, zastępując oryginalny materiał (zwykle węglan). Dlatego czasami mówi się, że jest to skała pochodzenia chemogennego. Wydaje się, że odmiana rabatowa jest często kojarzona z prądami zmętnienia.

Formacja Chert

Chert może wystąpić, gdy mikrokryształy dwutlenku krzemu rosną w miękkich osadach, które zamieniają się w wapień lub kredę. W tych osadach, gdy rozpuszczona krzemionka jest transportowana do strefy formacji przez ruch wód gruntowych, duża liczba mikrokryształów dwutlenku krzemu przekształca się w grudki lub betony o nieregularnym kształcie.

Jeśli guzki lub betony są liczne, mogą urosnąć na tyle, że połączą się ze sobą i utworzą prawie ciągłą warstwę karbu w masie osadowej. powstała w ten sposób jest chemiczną skałą osadową.

Uważa się, że część dwutlenku krzemu w pojemniku ma pochodzenie biologiczne. W niektórych częściach oceanu i na płytkich morzach w wodzie żyje wiele okrzemek i radiostacji. Organizmy te mają szkielet z krzemionki szklistej. Niektóre gąbki wytwarzają również „spikulę” krzemionki.

Kiedy te organizmy obumierają, szkielety krzemionkowe opadają na dno, rozpuszczają się, rekrystalizują, a nacięcie może stanowić część guzka. W niektórych regionach szybkość sedymentacji tych materiałów jest wystarczająco wysoka, aby wytworzyć grube i późniejsze warstwy skał. Powstałą w ten sposób można uznać za biologiczną skałę osadową.

Gdzie to jest znalezione?

Czerety pokładne mogą powstawać w wyniku zagęszczenia i rekrystalizacji bogatych w krzemionkę osadów biogenicznych powstałych w wyniku opalizujących testów organizmów jednokomórkowych (okrzemki, radiolarie) lub pozostałości gąbek krzemionkowych, zarówno w środowisku morskim, jak i jeziornym. Podczas diagenezy krzemionka w osadach ulega przemianie z opalu-A poprzez opal-CT do mikrokrystalicznego kwarcu w dojrzałym czercie (Oldershaw 1968; Calvert 1971; Lancelot 1973; Hein i in. 1981; Pisciotto 1981; Riech 1981; Levitan 1983; Jones i in. 1986; Compton 1991). W związku z tym te cherty mogą zawierać pewną ilość opalu-CT. Krzemionka pozyskiwana z osadów wulkanicznych, roztworów hydrotermalnych i minerały ilaste może przyczyniać się do krzemionkowania (Calvert 1971; Thurston 1972; Pollock 1987; Hesse 1989).

– Cherts w żelazne formacje pasmowe Uważa się, że powstały głównie z krzemionki wytrąconej chemicznie. Często są one jaskrawo zabarwione przez współstrącone żelazo minerały (Sugitani i in. 1998; Rosière i in. 2000; Maliva i in. 2005; Fisher i in. 2008).

– Wydaje się, że niektóre cherty archaikowe powstały w wyniku krzemionkowania osadów wulkaniczno-klastycznych (Knauth 1994).

– W morskich osadach wapiennych znajdują się guzki, ciała nieregularne i nieciągłe warstwy czertu. Zwykle tworzą się podczas wczesnej diagenezy w wyniku wytrącania krzemionki pochodzącej ze źródeł biogennych, takich jak testy radiolaryjne lub drzazgi gąbkowe. (Buurman i in. 1971; Meyers 1977; Bustillo i in. 1987; Maliva i in. 1989; Knauth 1994; Madsen i in. 2010).

– Czerty typu Magadi, nazwane tak od ich występowania nad jeziorem Magadi w Kenii, powstają w wyniku ługowania jonów alkalicznych z krzemianów w środowisku bogatym w krzemionkę ewaporaty (Siano 1968; Eugster 1969).

Charakterystyka i właściwości Cherta

Chert jest tak twardy jak kwarc krystaliczny i ma twardość siedem w skali Mohsa – może nieco bardziej miękki, 6.5, jeśli nadal zawiera trochę uwodnionej krzemionki. Chert jest nie tylko twardy, ale także twardą skałą. Stoi nad krajobrazem w wychodniach odpornych na erozję. Wiertnicy boją się go, ponieważ jest tak trudny do penetracji.

Ma krzywoliniowe pęknięcie muszlowe, które jest gładsze i mniej odpryskowe niż pęknięcie muszlowe czystego kwarcu; Preferowali go starożytni wytwórcy narzędzi, a wysokiej jakości skała była przedmiotem handlu między plemionami.

W przeciwieństwie do kwarcu nigdy nie jest przezroczysty i nie zawsze półprzezroczysty. Ma woskowy lub żywiczny połysk w przeciwieństwie do szklistego połysku kwarcu.

Kolory chertu wahają się od białego, przez czerwony i brązowy do czarnego, w zależności od ilości zawartej w nim gliny lub materii organicznej. Często nosi ślady pochodzenia osadowego, takie jak ściółka i inne struktury osadowe lub mikroskamieniałości. Mogą być na tyle liczne, że chert otrzyma specjalną nazwę, jak w przypadku czerwonego chertu radiolariańskiego przeniesionego na ląd przez tektonikę płyt z centralnego dna oceanu.

Chert używa

W czasach prehistorycznych często wykorzystywano go jako surowiec do budowy narzędzi kamiennych.

Kiedy kamień chertowy uderza w stal, powstają iskry. To sprawia, że ​​jest to doskonałe narzędzie do rozpalania ognia, a zarówno krzemień, jak i czert pospolity były na przestrzeni dziejów wykorzystywane w różnego rodzaju narzędziach do rozpalania ognia, takich jak krzesiwo.

Na niektórych obszarach jest wszechobecny jako żwir strumieniowy i kamień polny, a obecnie jest stosowany jako materiał budowlany i nawierzchnia dróg.

Częścią popularności chertu w nawierzchniach dróg lub budowie podjazdów jest to, że deszcz ma tendencję do twardnienia i zagęszczania chertu, podczas gdy inne wypełnienia często stają się błotniste, gdy są mokre. Jednakże tam, gdzie żwir cherty kończy jako wypełnienie betonu, gładka powierzchnia może powodować miejscowe uszkodzenia.

Stosowano go na nagrobkach lub nagrobkach z końca XIX i początku XX wieku w Tennessee i innych regionach.

Wnioski

• W dzisiejszym świecie chert ma bardzo niewiele zastosowań, ale wiele starożytnych kultur używało go do wyrobu narzędzi do cięcia i skrobania, a także do wyrobu broni, takiej jak groty strzał i groty toporów. Jest bardzo twardy i trwały, a krawędzie czertu są bardzo ostre.
• Chert występuje w wielu kolorach. Najpopularniejsze kolory to niebieski, zielony, czerwony i żółty. Białe zabarwienie zwykle wskazuje, że zawiera zanieczyszczenia węglanowe, natomiast czarne oznacza materię organiczną.
• Chert o ciemniejszym kolorze jest często nazywany krzemieniem. Można go znaleźć w formacjach wapienia kredowego lub marglistego i powstaje w wyniku zastąpienia węglanu wapnia krzemionką. Często występuje w postaci guzków.
• Czerety od czerwonych do brązowych uzyskują kolor, gdy zawierają tlenek żelaza i są wówczas określane jako jaspisy. Zwykle jest nieprzezroczysty lub prawie nieprzezroczysty.
• Najliczniej spotykaną odmianą chertu jest „chert pospolity”. Jest to odmiana chertu, która powstaje w formacjach wapiennych w wyniku zastąpienia węglanu wapnia krzemionką. Uważa się, że jest mniej atrakcyjny do produkcji kamieni szlachetnych niż krzemień.
• Uderzony w stal wytwarza iskrę, w wyniku której wytwarza się ciepło. Stanowi doskonałe narzędzie do rozpalania pożarów.
• Podstawowym historycznym zastosowaniem chertu i krzemienia było wykonanie „pistoletu skałkowego”. Broń miała metalową płytkę, która po uderzeniu chertem wytwarzała iskrę. Zapalił mały zbiornik zawierający czarny proch, który wystrzelił broń.
• Używano go pod koniec XIX wieku i na początku XX wieku jako nagrobki lub nagrobki.
• marmur Bar Chert w Australii Zachodniej uważany jest za jedną z najwcześniejszych i najlepiej zachowanych sukcesji osadowych na Ziemi.

Referencje

• Bonewitz, R. (2012). Skały i minerały. wydanie 2. Londyn: Wydawnictwo DK.
• Rogowiec. (2017, 9 lutego). Encyklopedia Nowego Świata, . Pobrano 22:36, 11 kwietnia 2019 z //www.newworldencyclopedia.org/p/index.php?title=Chert&oldid=1003201.
• Alden, Andrzej. (2018, 22 czerwca). Dowiedz się więcej o Chert Rock. Pobrane z https://www.thoughtco.com/what-is-chert-1441025
• Współautorzy Wikipedii. (2019, 31 marca). Rogowiec. W Wikipedii, Wolnej Encyklopedii. Pobrano 22:37, 11 kwietnia 2019, z https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Chert&oldid=890301003
• https://www.mindat.org/min-994.html