Brekcja

Breccia to rodzaj skała osadowa który odgrywa znaczącą rolę w dziedzinie geologii. Charakteryzuje się charakterystycznym wyglądem, na który składają się kanciaste fragmenty skał i klasty, które są ze sobą cementowane. Te fragmenty skał mogą mieć różną wielkość, od małych kamyków po duże głazy i zazwyczaj są otoczone drobnoziarnistą matrycą, która służy jako materiał cementujący. Breccia powstaje w procesie zwanym brekcją, który polega na pękaniu i ponownym składaniu skały.

Przegląd: Breccia to powszechny rodzaj skał występujący w różnych warunkach geologicznych, w tym wina strefy, kratery uderzeniowe i wachlarz aluwialny depozyty. Jego powstawanie może wynikać z szeregu procesów geologicznych i często przechowuje cenne informacje na temat historii i warunków jego powstania. Istnieje kilka różnych typów brekcji, w tym brekcja uskokowa, brekcja uderzeniowa i brekcja wulkaniczna, każdy z nich ma swoje unikalne cechy i procesy formowania.

Znaczenie w geologii: Breccia jest ważna w dziedzinie geologii z kilku powodów:

1. Analiza strukturalna: Kątowe fragmenty brekcji mogą dostarczyć cennych informacji na temat sił i naprężeń, które spowodowały pękanie i rozpadanie się skał. Geolodzy mogą badać orientację i rozmieszczenie klastów, aby uzyskać wgląd w historię deformacji i uskoków na danym obszarze.
2. Wydarzenia wpływające: Brekcja uderzeniowa jest często kojarzona z miejscami uderzenia meteorytów lub asteroid. Badając brekcje uderzeniowe, geolodzy mogą dowiedzieć się o wielkości, prędkości i kącie uderzenia, a także o konsekwencjach takich zdarzeń dla środowiska.
3. Złoża mineralne: Breccia może służyć jako skała macierzysta dla złóż minerałów. Minerały rudy może gromadzić się w spękaniach i przestrzeniach porów skał zbrycowanych, co czyni go ważnym celem poszukiwań minerałów.
4. Paleontologia: W niektórych przypadkach, Skamieniałości lub starożytne organizmy mogą zostać włączone do brekcji podczas jej powstawania. Badanie brekcji zawierającej paliwa kopalne może dostarczyć wglądu w przeszłe ekosystemy i warunki środowiskowe.
5. Hydrogeologia: Breccia może wpływać na przepływ wód gruntowych i charakterystykę warstwy wodonośnej. Porowatość i przepuszczalność skał zbrykowanych może się różnić, co wpływa na przepływ wody i możliwość skażenia wód gruntowych lub wydobycia zasobów.
6. Historia geologiczna: Brekcja może służyć jako zapis geologiczny, zachowując dowody przeszłych wydarzeń i procesów geologicznych. Analizując skały brekcjonowane, geolodzy mogą odtworzyć historię danego obszaru, w tym uskoki, erozjai sedymentacji.

Podsumowując, brekcja to zróżnicowany i pouczający typ skały, który niesie ważne wskazówki na temat procesów geologicznych, geologia strukturalna, zdarzenia uderzeniowe, zasoby mineralne i warunki środowiskowe. Jego badania i analizy znacząco przyczyniają się do zrozumienia historii Ziemi i procesów, które ukształtowały naszą planetę.

Tekstura: klastyczny (gruboziarnisty).

Wielkość ziarna: > 2mm; klasty łatwo widoczne gołym okiem powinny być możliwe do zidentyfikowania.

Twardość: Sczęsto za twardy, w zależności od składu klastu i wytrzymałości cementu.

Kolor: Zależnie od składu klastu i matrycy.

klastry: zmienne, ale ogólnie twardsze rodzaje skał i/lub minerały zdominować.

Inne cechy: Szorstki w dotyku z powodu kanciastych klastrów.

Klasyfikacja Brecci

Breccię można dalej podzielić ze względu na:

Klasa – można podzielić na dwie ogromne lekcje:

• Klasty obsługiwane - w których klasty stykają się ze sobą w inny sposób, a matryca wypełnia puste przestrzenie; I
• Obsługiwana macierz – gdzie klasty nie stykają się, a matryca otacza każdy klast;

Rozmiar klastra – jakościowa (2 – 6mm), średnia (6 – 20mm), gruba (20 – 60mm), bardzo gruba (>60mm);

Sortowanie – mieszanina klastrów o tej samej wielkości jest słabo pielęgnowana, a jednocześnie dobrze wysortowana jest mieszanina składająca się głównie z klastrów tej samej wielkości;

Litologia – w którym klasty tworzą kilka rodzajów skał, nazywamy polimiktycznymi (lub petromiktycznymi), natomiast takie, w których klasty są jednego rodzaju skał, nazywamy monomiktycznymi (lub oligomiktycznymi).

Istnieje wiele różnych nazw brekcji. Nadano mu nazwy powszechnie używane w odniesieniu do skały lub gruzu skalnego składającego się z kanciastych fragmentów. Chociaż stosuje się go głównie do skał pochodzenia osadowego, można go stosować do innych rodzajów skał.

Zwiń Breccię: Kruszona skała powstała w wyniku zawalenia się jaskini lub komory magmowej.

Usterka Breccia lub Breccia Tektoniczna: Kruszona skała znaleziona w obszarze styku dwóch bloków uskoku i powstała w wyniku ruchu uskoku.

Przepływ Brecci: Tekstura lawy powstająca, gdy skorupa strumienia lawy pęka i miesza się podczas ruchu.

Złóż Breccię: utworzony przez fałdowanie i pękanie cienkich, kruchych warstw skał, które są przełożone niekompetentnymi, plastycznymi warstwami.

Breccia magmowa lub Breccia wulkaniczna: Termin używany do określenia skały składającej się z kanciastych fragmentów skały magmowe. „Brekcje przepływowe” i „brekcje piroklastyczne” można nazwać „brekcją magmową”.

Uderzenie Brecci: Złoże kanciastych odłamków skalnych powstałe w wyniku uderzenia asteroidy lub innego ciała kosmicznego. Zobacz artykuł na temat „wpływów”.

Monomict Breccia: których klasty składają się z jednego rodzaju skały, prawdopodobnie wszystkie z jednej jednostki skalnej.

Polimict Breccia: Brekcja, której klasty składają się z wielu różnych typów skał.

Breccia piroklastyczna: Termin używany do określenia osadzania się gruzu skał magmowych wyrzuconych przez wybuch wulkanu lub przepływ piroklastyczny.

Kiedy słyszysz słowo „breccia” użyte w odniesieniu do skały lub materiału skalnego, można całkiem bezpiecznie założyć, że oznacza to kawałki o kształcie kątowym.

Skład chemiczny Brecci

Jest to nagromadzenie fragmentów skał, w związku z czym fragmenty litu będą opisywać rodzaj brekcji. Ponieważ skład brekcji jest różnorodny, wpływ ten ma wpływ na rodzaj fragmentów skał, w tym m.in. piaskowiec brekcja, wapień brekcja, granit brekcia i tak dalej. Inne brekcje zawierające jedyne w swoim rodzaju fragmenty skał nazywane są brekcjami polimiktycznymi.

Kolor Brecci: Breccia może mieć różną barwę w zależności od rodzaju ubarwienia fragmentów kątowych. Zabarwienie matrycy i fragmentów skał decyduje o kolorze brekcji.

Różnica między Breccia a konglomeratem

Zarówno brekcia, jak i konglomerat to klastyczne skały osadowe, których fragmenty mają długość przekraczającą 2 milimetry. Różnica między nimi polega na kształcie fragmentów. Cząstki brekcji byłyby kanciaste, a ludzie konglomerat może być okrągły. Jeśli którakolwiek z tych skał znajduje się w niewielkiej odległości od skały źródłowej, zwykle można ją rozróżnić na podstawie formy cząstek.

Formacja Skały

Breccia osadowa

Brekcja osadowa jest rodzajem klastycznej skały osadowej, która jest zbudowana z kanciastych do subkątnych, losowo zorientowanych klastów o różnych skały osadowe, ZA konglomeratwedług oceny jest skałą osadową złożoną z zaokrąglonych fragmentów lub klastów wcześniej istniejących skał. Zarówno brekcja, jak i konglomerat składają się z fragmentów o średniej długości większej niż 2 milimetry (0.079 cala).

Składa się z kanciastych, słabo posortowanych, niedojrzałych fragmentów skał w drobnoziarnistej masie gruntowej, które mogą powstać w wyniku marnowania masy. Grube sekwencje brekcji osadowych (koluwialnych) kształtują się zwykle w następstwie skarp uskokowych w rowach. Może również powstać wzdłuż zakopanego kanału przepływowego, gdzie wykazuje akumulację wraz z młodzieńczym lub pospiesznym ruchem.

Można go kształtować za pomocą strumieni gruzu podwodnego. Turbidyty występują jako drobnoziarniste osady peryferyjne w przepływach brekcji osadowych.

Na terenie krasowym może również powstać brekcja zapadnięta w wyniku rozpadu skały na a wgłębienie lub w rozwoju jaskiń.

Błąd Brecci

Konsekwencje brekcji uskoków wynikające z ruchu szlifierskiego bloków uskoków, gdy przesuwają się one obok siebie. Późniejsze cementowanie uszkodzonych fragmentów może nastąpić poprzez utworzenie się minerałów w wodach gruntowych.

Ogniowy

Skały magmowe klastyczne (detrytyczne) można podzielić na dwie grupy:

• Pęknięte, fragmentaryczne skały związane z erupcjami wulkanów, zarówno lawowych, jak i piroklastycznych;
• Połamane, fragmentaryczne skały powstałe w wyniku natrętnego podejścia, zwykle związane z plutonami lub lemieszami porfirowymi.

Wulkaniczne skały piroklastyczne powstają w wyniku wybuchowej erupcji lawy i wszelkich skał, które mogą zostać porwane w kolumnie erupcyjnej. Może to dodatkowo składać się ze skał wyrwanych ze ściany przewodu magmowego lub cielesnych podniesionych przez następujący po nich przypływ piroklastyczny. Zwłaszcza lawa ryolit i dacyt, mają tendencję do tworzenia klastycznych skał wulkanicznych metodą zwaną autobreccjacją. Dzieje się tak, gdy gęsta, prawie silna lawa rozpada się na bloki, które następnie są ponownie włączane do strumienia lawy i mieszane razem z ostateczną płynną magmą. Powstała brekcja ma jednolity rodzaj skały i skład chemiczny.

W wulkanicznych kanałach materiałów wybuchowych wulkany otoczenie brekcji wulkanicznej łączy się z natrętnym środowiskiem brekcji. Tam wynurzająca się lawa ma tendencję do krzepnięcia w pewnym momencie spoczynku, który najlepiej nadaje się do rozbicia w wyniku kolejnych erupcji.

Rezultat

Brekcje uderzeniowe mają służyć do diagnostyki miejsca uderzenia w postaci asteroidy lub komety umieszczającej Ziemię i zazwyczaj znajdują się w kraterach uderzeniowych. Brekcja uderzeniowa, rodzaj impaktu, tworzy się w technice kraterów efektowych, podczas gdy duże meteoryty lub komety uderzają w Ziemię lub inne skaliste planety lub asteroidy. Breccia tego rodzaju może być prezentem na powierzchni krateru lub pod nim, w jego obrzeżu lub wewnątrz wyrzutu wyrzucanego poza krater. Brekcję uderzeniową można zdiagnozować na podstawie jej występowania w danym kraterze uderzeniowym lub w jego pobliżu i/lub powiązania z różnymi produktami powstałymi w wyniku krateru uderzeniowego, w tym stożkami stłuczonymi, szkłem uderzeniowym, minerałami oraz chemicznymi i izotopowymi dowodami skażenia tkaniną pozaziemską (np. anomalie irydu i osmu).

Hydrotermalne

Brekcje hydrotermalne tworzą się zazwyczaj na płytkich poziomach skorupy ziemskiej (<1 km) w temperaturze od stu pięćdziesięciu do 350°C, podczas gdy czynniki sejsmiczne lub wulkaniczne powodują otwieranie się pustki wzdłuż uskoku głęboko pod ziemią. Pustka zasysa gorącą wodę, a gdy ciśnienie we wnęce spada, woda gwałtownie wrze. Ponadto nagłe pojawienie się wnęki powoduje, że skała na obrzeżach uskoku destabilizuje się i imploduje do wewnątrz, a rozdrobniona skała zostaje wciągnięta w wirującą kombinację skał, pary i wrzącej wody. Fragmenty skał zderzają się ze sobą i obwodami pustki, a fragmenty kątowe stają się bardziej zaokrąglone. W miarę kontynuacji wrzenia lotne gazy, w szczególności dwutlenek węgla, są tracone do sekcji parowej. W rezultacie chemia płynów regulacyjnych i minerały rudy nieoczekiwanie wytrącają się. Gospodarzem Breccia złoża rudy są dość powszechne.

Morfologia brekcji związanych ze złożami rud jest zróżnicowana, od żył taflowych i wałów klastycznych związanych z nadciśnieniowymi warstwami osadowymi, po inwazyjne brekcje diatremowe na masową skalę (rury brekcyjne) lub może kilka diatremów synsedymentarnych powstałych wyłącznie w wyniku nadciśnienia płynu porowego w basenach sedymentacyjnych. Brekcje hydrotermalne powstają zwykle w wyniku hydroszczelinowania skał w drodze silnego wymuszenia płyny hydrotermalne. Występują powszechnie w środowisku rud epitermalnych i są ściśle powiązane z natrętnymi złożami rud, do których zaliczają się skarny, greisensy i mineralizacja związana z porfirem. Wydobywa się złoża epitermiczne miedź, srebro i złoto.

Lokalizacja firmy Breccia

Breccię można znaleźć w różnych warunkach geologicznych na całym świecie. Jego obecność w konkretnym miejscu jest uzależniona od procesów geologicznych, jakie tam zaszły. Oto kilka typowych lokalizacji, w których można znaleźć brekcję:

1. Strefy usterek: Brekcje uskokowe tworzą się wzdłuż linii uskoków, gdzie skały pękają i przemieszczają się pod wpływem sił tektonicznych. Te kanciaste fragmenty skał są często cementowane przez minerały takie jak kwarc, kalcytlub glina. Brekcję uskokową można zaobserwować wzdłuż aktywnych i nieaktywnych linii uskoków.
2. Kratery uderzeniowe: Brekcja uderzeniowa jest powszechnie kojarzona z kraterami uderzeniowymi meteorytów lub asteroid. Kratery te powstają, gdy ciała niebieskie zderzają się z powierzchnią Ziemi, powodując intensywne fale uderzeniowe i pękanie skał. Powstała brekcja uderzeniowa zachowuje dowody zdarzenia uderzeniowego i często można ją znaleźć w krawędzi krateru i wokół niej.
3. Środowiska wulkaniczne: Brekcja wulkaniczna może tworzyć się w środowisku wulkanicznym, gdy erupcje wybuchowe fragmentują i mieszają różne rodzaje skał wulkanicznych. Te zbrycowane osady można znaleźć w pobliżu wulkanów, w kalderach wulkanicznych i w warstwach pyłu wulkanicznego.
4. Wentylatory aluwialne: Brekcja wachlarzowa aluwialna tworzy się w suchych regionach, gdzie szybko płynąca woda niesie fragmenty skał i osady w dół. Osady te gromadzą się u podnóża gór lub wzgórz i z czasem mogą się cementować, tworząc brekcję wachlarzową aluwialną.
5. Środowiska łodzi podwodnych: W warunkach podwodnych skały osadowe zwane turbidytami mogą zawierać warstwy zbrekcjonowane. Turbidyty powstają pod wodą osunięcia się ziemi lub przepływy grawitacyjne osadów, które mogą prowadzić do powstania warstw brekcji w obrębie ciągu osadowego.
6. Środowiska jaskiniowe: Brekcja jaskiniowa może rozwijać się w jaskiniach w wyniku kombinacji procesów, w tym zapadania się jaskiń, erozji i sedymentacji. Często składa się z połamanych formacji jaskiniowych, fragmentów skał i osadów.
7. Złoża minerałów: Brekcję można wiązać ze złożami rud, szczególnie w systemach hydrotermalnych i żyłach. Rudy wraz z związanymi z nimi minerałami mogą wypełniać pęknięcia i otwory w skałach zbrekcjonowanych.
8. Strefy subdukcji: W strefach subdukcji, gdzie jedna płyta tektoniczna jest wciskana pod drugą, intensywne ciśnienie i odkształcenie mogą spowodować powstanie brekcji w obrębie płyty subdukcyjnej lub wzdłuż granicy płyty.
9. Baseny osadowe: W basenach sedymentacyjnych aktywność tektoniczna, taka jak wypiętrzenie i fałdowanie, może skutkować tworzeniem się warstw zbrykowanych w obrębie sekwencji osadowych.
10. Miejsca historyczne i kulturalne: W niektórych przypadkach formacje brekcji można wykorzystać w zastosowaniach architektonicznych i budowlanych. Kamienie Breccia były używane w przeszłości do budowy budynków i pomników.

To tylko kilka przykładów z wielu lokalizacji geologicznych, w których można znaleźć brekcje. Specyficzny typ brekcji i jego cechy mogą się znacznie różnić w zależności od historii geologicznej i procesów zachodzących w każdym miejscu. Geolodzy badają te formacje brekcji, aby uzyskać wgląd w historię geologiczną Ziemi i procesy, które ukształtowały różne regiony.

Charakterystyka i właściwości Breccia

Cechą identyfikującą brekcję jest to, że składa się ona z widocznych klastków kątowych sklejonych z innym minerałem. Klasty powinny być łatwo widoczne gołym okiem. W przeciwnym razie właściwości skały są bardzo zmienne. Może występować w dowolnym kolorze i może być twardy lub miękki. Skała może być szorstka w dotyku ze względu na kanciaste klastry. To, czy wypoleruje do gładkiej powierzchni, zależy od podobieństwa składu klastu i osnowy.

• Jest to skała osadowa klastyczna. Klasty to cząstki o nieregularnym kształcie o średnicy większej niż dwa milimetry. Cement wiążący klasty to matryca zbudowana z mniejszych cząstek.
• Breccia i konglomerat są podobne. Klasty w brekcji są kanciaste, natomiast klasty w zlepieni skale są zaokrąglone.
• Występuje w wielu kolorach i kompozycjach.
• Stosowany jest głównie do wykonywania dekoracyjnych elementów architektonicznych. Można go polerować w celu uzyskania elementów dekoracyjnych lub kamieni szlachetnych. Może być stosowany jako podsypka drogowa lub wypełnienie.

Zastosowania i zastosowanie

Brekcja ze względu na swój zmienny skład ma ciekawy wygląd. Skała jest wykorzystywana głównie do wykonywania rzeźb, klejnotów i elementów architektonicznych. Pałac minojski w Knossos na Krecie, zbudowany około 1800 roku p.n.e., zawiera kolumny wykonane z brekcji. Starożytni Egipcjanie używali brekcji do wyrobu posągów. Rzymianie uważali brekcję za kamień szlachetny i używali go do budowy budynków użyteczności publicznej, kolumn i ścian. W Panteonie w Rzymie znajdują się kolumny wykonane z pavonazzetto, rodzaju brekcji o wzorze przypominającym pawie pióra. We współczesnej kulturze brekcję wykorzystuje się do produkcji elementów dekoracyjnych, biżuterii, a czasami jako materiału wypełniającego drogi.

Fakty o Skale

• Jest bardzo podobny do konglomeratu. Główna różnica polega na tym, że fragmenty brekcji nie zostały zaokrąglone pod wpływem poruszającej się wody, jak w konglomeracie.
• Krzemionka, kalcyt i żelazo tlenki są najpowszechniejszymi minerałami cementującymi.
• Istnieje wiele kompozycji Brecci. Skład zależy od materiału mineralnego i skały, z której wykonano fragmenty kątowe.
• Klimat może mieć wpływ na skład brekcji.
• Rodzaj skały, z której wykonano fragmenty, jest często używany jako przymiotnik w nazwie skały. Na przykład: brekcja granitowa, brekcja piaskowcowa, brekcja granitowa, bazalt brekcia i rogowiec brekcja.
• Kiedy brekcja zawiera wiele rodzajów fragmentów skał, nazywa się je brekcjami polimiktycznymi lub brekcjami polimiktycznymi. Na przykład brekcja zawierająca klasty wielu rodzajów wapienia jest określana jako brekcja wapienna.
• Breccia może być kolorową skałą. Barwy matrycy czyli cementu wraz z barwą fragmentów skały decydują o jego barwie.
• Skała ta wykorzystywana jest jako kamień architektoniczny do produkcji kostki brukowej, kamienia budowlanego, płytek, parapetów i oklein wewnętrznych.
• Słowo breccia pochodzi z języka włoskiego i oznacza „luźny żwir”.
• Brekcja osadowa może powstać w wyniku przepływu gruzu z łodzi podwodnej.
• Brekcja uskokowa powstaje w wyniku pękania i szlifowania podczas uskoku i znajduje się w płaszczyźnie uskoku.
• Kiedy lawa zbiera fragmenty skał, może tworzyć brekcję wulkaniczną, zwaną także brekcją poduszkową. Kiedy skorupa strumienia lawy rozpada się podczas ruchu, nazywa się to brekcją przepływową.
• Brekcja uderzeniowa to skała złożona z kanciastych fragmentów skał powstałych w wyniku uderzenia androida.

Referencje

• Bonewitz, R. (2012). Skały i minerały. wydanie 2. Londyn: Wydawnictwo DK.
• https://www.answers.com/Q/Where_can_you_find_breccias
• Współautorzy Wikipedii. (2019, 4 kwietnia). Brekcja. W Wikipedii, Wolnej Encyklopedii. Pobrano 22:24, 10 kwietnia 2019 r., z https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Breccia&oldid=890928086
• Helmenstine, Anne Marie, Ph.D. (2018, 19 października). Geologia i zastosowania skał Breccia. Pobrano z https://www.thoughtco.com/breccia-rock-4165794
• http://www.softschools.com/facts/rocks/breccia_facts/3019/