Szarogłaz

Greywake jest odmianą piaskowiec które oddzielają się od innej twardości, ciemnej barwy i słabo posortowanych kanciastych ziaren kwarc i skaleń.. Jest to niedojrzała tekstura skała osadowa znaleziono w warstwach paleozoiku. Większe ziarna mogą mieć długość od piasku do kamyka, a materiały matrycowe stanowią około 15% objętościowych skały. Głęboki kolor charakterystyczny dla głębokich mórz w środowisku o niskiej zawartości tlenu.

Ziarna rogowiec, skały błotne, wapień, kwarc polikrystaliczny i skały wulkaniczne są również dość powszechne. Klasty detrytyczne moskiewski, biotyt i chert występują w ilości akcesoriów.

Głębokowodne ciało martwe i kąpielowe Skamieniałości, faunę i florę pelagiczną oraz ponownie przeniesione płytkie szczątki organiczno-wodne, wszystkie znajdują się w sekwencjach piaskowca wacke. duże, płaskie i gładkie płaskie powierzchnie

Pochodzenie nazwy: Z niemieckiego Grauwacke, z grau (oznaczającego szary) + wacke

Kolor: Szary do czarnego; często z białymi żyłkami kwarcowymi

Zarządzanie: Klastyczna skała osadowa

Tekstura: Niedojrzały piaskowiec

Wielkość ziarna – < 0.06 – 2mm, szczęki typowo kanciaste, widoczne gołym okiem.

Twardość - twardy.

Kolor – szary do czarnego; często z białymi żyłkami kwarcowymi.

klastry - kwarc, lity, drobne skaleń ( ortoklazę, plagioklaz), piroksen ( augit), mały (biotyt, chloryt, moskiewski); często kwarc widoczne żyły.

Inne cechy – ziarnisty w dotyku (jak papier ścierny), często żyłkowany, niepęcherzykowy.

Major minerały z Greywake: Ziarna kwarcu, skalenia i małe fragmenty skał lub fragmenty litu osadzone w zwartej, drobnej gliniastej matrycy.

Minerały dodatkowe Greywake: W dodatkowej ilości występują klasty detrytycznego muskowitu, biotytu i chertu.

Klasyfikacja

W tym kursie będziemy posługiwać się klasyfikacją piaskowców opartą częściowo na Blatcie i Tracey (s. 257), a częściowo na Williamsie, Turnerze i Gilbertie (s. 326).

Piaskowiec bogaty w skaleń nazywa się arkoza. Piaskowce bogate w lit, nazywane są litharenitami. Dalsze podziały przedstawiono na schemacie. Jeśli skała zawiera od 10 do 50% gliny, nazywa się ją wacke. Waki kwarcowe składają się głównie z kwarcu otoczonego matrycą błotną lub gliniastą. W wacke skaleniowym skaleń jest liczniejszy, a w wacke litowym liczniejsze są fragmenty litu. Termin szarogłaz jest obecnie rzadko używany, ale pierwotnie był używany do opisu piaskowca bogatego w lit, zawierającego od 10 do 50% miki, gliny lub chloryt matryca. Skały zawierające więcej niż 50% osnowy ilastej nazywane są mułowcami piaszczystymi i zostaną omówione w wykładzie o skałach błotnych. 

Formacja Greywake’a

Szarogłaz powstaje w wyniku osadzania się błotnistego drobnego piasku w głębokich wodach, na przykład w oceanie.

Piasek i błoto to osady (nieskonsolidowane luźne cząstki), które zostały przeniesione przez rzeki i lodowce do morza.

Osady pochodzą z erozja odsłoniętej skały. Pogoda odrywa kawałki skały, które są transportowane. Cząsteczki, które są bardzo drobne, mogą być transportowane dalej w morze, zanim osiądą na dnie morskim. To są osady, które tworzą szarogłaz.

Uważa się, że Szarogłaz powstał z mułów i piasków spływających po zboczu kontynentalnym na głębokie dno morskie, gdzie przez długi czas gromadzą się w dużych ilościach. Osady te zostają głęboko zakopane i ulegają zmianom poprzez ściskanie i cementowanie. Znajdujące się tam warstwy i skamieliny również sugerowały, że powstały depozyty na dnie morza.

Ten diagram pokazuje, jak Szarogłaz uformował się u wybrzeży Gondwany w wyniku erozji i transportu rzekami na dno oceanu.

Płyty tektoniczne powodują przemieszczanie się kontynentów i dna oceanów, a erozja jest ważnym procesem geologicznym cykl rockowy i wytwarza fragmenty skał transportowane przez rzeki. Im większe fragmenty, tym szybciej rzeka musi płynąć, aby je unieść. Rzeki przenosiły osady z lądu do morza na szelfie kontynentalnym, skąd były następnie transportowane kanałami w postaci prądów mętnych do ogromnych wachlarzy łodzi podwodnych na głębokim dnie oceanu.

Powstawanie piaskowca szarogłazowego

Piaskowiec to rodzaj skały osadowej, która składa się z cząstek sklejonych ze sobą. W tym przypadku piasek miesza się z błotem i gliną i ściska tak, że cała woda znika, a cząstki są dociskane blisko siebie. Podsumowując, powstawanie skał szarogłazowych jest wynikiem cyklowych procesów erozji skał, transportu zerodowanych materiał przez rzeki, osadzanie się na dnie morskim, a następnie wypychanie go w górę w wyniku ruchu tektonicznego płyt. Piaskowiec Graywacke to skała osadowa zbudowana głównie z ziaren wielkości piasku, które szybko osadzały się bardzo blisko zwału skały źródłowej, w wyniku której uległy zwietrzeniu. Greywacke osadza się w głębokich wodach oceanu w pobliżu wulkanu góra zakresy, gdzie unrerwater osunięcia się ziemi a prądy gęstości zwane turbidytami szybko transportują osady na niewielkie odległości do strefy subdukcji lub rowu oceanicznego. Ten rodzaj piaskowca zawiera mniej ziaren kwarcu, a więcej skaleni, fragmentów skał wulkanicznych, a także mułu i gliny niż większość sanstonów. Dlatego nazywany jest także „brudnym piaskowcem”. Fragmenty skał wulkanicznych nadają Graywacke zielonkawo-szary kolor.

Co sprawia, że ​​łóżka w Graywacke?

Osady piaskowca Graywacke charakteryzują się płaskimi pokładami, z których każde składa się z cząstek osadowych o różnej wielkości. Warstwy piaskowca mogą mieć grubość od kilku cali do wielu stóp i często są oddzielone cienkimi, ciemnymi warstwami łupek ilasty łóżka. Każde złoże piaskowca powstało w wyniku pojedynczego zdarzenia turbidytu lub osuwiska podmorskiego i osadzało się w krótkim czasie od godzin do dni. Cienkie pokłady łupków powstały pomiędzy turbidytami, kiedy cząsteczki mułu powoli osiadały na dnie morskim, i mogą reprezentować tysiące lat. Turbidyty wykazują stopniowaną ściółkę, to znaczy wielkość ziaren zmniejsza się w górę w złożu. Podczas zjawiska turbidytu najpierw osiadają większe i cięższe ziarna. W miarę jak energia osuwiska maleje, coraz drobniejsze cząstki osiadają na dnie morskim

Gdzie to jest znalezione?

Szarogłazy to przeważnie szare, brązowe, żółte lub czarne, matowe skały piaszczyste, które mogą występować w grubych lub cienkich pokładach wraz z łupkami i wapieniami. Występują obficie w Walii, na południu Szkocji, w masywie Longford w Irlandii i w Parku Narodowym Lake District w Anglii; stanowią większość głównych Alp tworzących kręgosłup Nowej Zelandii; piaskowce zaliczane do szarogłazów skaleniowych i litowych zostały rozpoznane w Grupie Ecca w Republice Południowej Afryki. Mogą zawierać bardzo dużą różnorodność minerałów, z których głównymi są kwarc, ortoklazę i skalenie plagioklazowe, kalcyt, żelazo tlenki i grafit, substancje węglowe, a także (w grubszych odmianach) fragmenty takich skał jak felsyt, chert, łupek, gnejs, różne łupki i kwarcyt. Wśród innych występujących w nich minerałów znajdują się biotyt, chloryt, turmalin, epidot, apatyt, granat, hornblenda, augit, kula i piryty. Materiał cementujący może być krzemionkowy lub gliniasty, a czasami jest wapienny.

Charakterystyka i właściwości

Sekwencje Greywacke'a (Begg i Mazengarb 1996) składają się z przekładek:

• Piaskowiec – gruboziarnisty do średnioziarnistego, średnio do ciemnoszarego. Poszczególne ziarna to słabo wysortowany kątowy kwarc i skaleń, a także fragmenty metamorficznych i skały magmowe. Wypełnienie międzykrystaliczne jest minerały ilaste powstają podczas stwardnienia lub lekkiego metamorfizmu.

• Mułowiec – warstwy gliny, mułu lub błota, zazwyczaj ciemnoszare do czarnego, czasem czerwone od minerałów żelaza. Proporcje mułowca do piaskowca różnią się w zależności od miejscowości.

Używa Graywacke’a

Architektura

• Kruszywo Dekoracyjne, Płytki Podłogowe, Podłogi, Domy, Dekoracja Wnętrz
• Jako kamień budowlany, jako kamień licowy, dekoracje ogrodowe, budynki biurowe, kostka brukowa
• Krawężniki, Osełki

Przemysłowe

• Budowa domów lub ścian, Produkcja cementu, Kruszywa budowlane, Do kruszyw drogowych, Surowiec do produkcji zapraw murarskich
• Artefakty, rzeźba, małe figurki

Inne zastosowania

• Jako skała pancerna dla ścian morskich, Ropa naftowa zbiorniki wodne, Obrona Morska, Nagrobki

Referencje

• Rocks.comparenature.com. (2019). Skała Greywacke | Historia | Pochodzenie. [online] Dostępne pod adresem: https://rocks.comparenature.com/en/greywacke-rock/model-41-0 [dostęp: 1 kwietnia 2019 r.].
• Współautorzy Wikipedii. (2019, 4 lutego). Szarogłaz. W Wikipedii, Wolnej Encyklopedii. Pobrano 21:40, 1 kwietnia 2019 r., z https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Greywacke&oldid=881692774
• Elastyczne nauczanie.auckland.ac.nz. (2019). Geologia – skały i minerały. [online] Dostępne pod adresem: https://flexiblelearning.auckland.ac.nz/rocks_minerals/rocks/greywacke.html [dostęp: 1 kwietnia 2019 r.].
• Tulane.edu. (2019). Piaskowce i konglomeraty. [online] Dostępne pod adresem: http://www.tulane.edu/~sanelson/eens212/sandst&cong.htm [dostęp: 1 kwietnia 2019 r.].