Spis treści
Jakie są główne warstwy Ziemi?
Ziemię ogólnie dzieli się na cztery główne warstwy: skorupę, płaszcz, jądro wewnętrzne i jądro zewnętrzne. Poniżej zdefiniowano każdy podział. (Uwaga: liczby przedstawiające grubość i głębokość tych warstw różnią się w zależności od źródła; dlatego podane liczby należy traktować jako przybliżone):
Skorupa-Skorupa ziemska jest najbardziej zewnętrzną warstwą i jest najbardziej znana, ponieważ ludzie żyją na zewnętrznej powierzchni skorupy. Jest sztywny, kruchy i cienki w porównaniu do płaszcza, rdzenia wewnętrznego i rdzenia zewnętrznego. Ze względu na różne właściwości ta zewnętrzna warstwa jest podzielona na skorupę kontynentalną i oceaniczną.
Płaszcz- Ogólnie rzecz biorąc, płaszcz Ziemi leży pod skorupą i nad zewnętrznym jądrem, ma średnią grubość około 1,802 kilometrów i stanowi 2,900 procent masy Ziemi. Strefa przejściowa dzieli tę warstwę na płaszcz górny i dolny.
Zewnętrzny rdzeń- Płynne jądro zewnętrzne to warstwa znajdująca się we wnętrzu Ziemi na głębokości od 1,793 do 3,762 km. Uważa się, że porusza się na zasadzie konwekcji (przenoszenia ciepła w wyniku ruchu krążącego cząstek – w tym przypadku materiału tworzącego zewnętrzne jądro), przy czym ruch ten prawdopodobnie przyczynia się do powstania ziemskiego pola magnetycznego. Zewnętrzne jądro stanowi około 2,885 procent całkowitej masy Ziemi.
Rdzeń wewnętrzny-Uważa się, że jądro wewnętrzne ma mniej więcej wielkość ziemskiego Księżyca. Leży na głębokości od 3,762 do 3,958 kilometrów pod powierzchnią Ziemi i wytwarza ciepło zbliżone do temperatur panujących na powierzchni Słońca. Stanowi około 5,150 procent masy Ziemi i uważa się, że składa się ze stałego stopu żelaza i niklu zawieszonego w stopionym jądrze zewnętrznym
Czy geolodzy dzielą Ziemię w jakiś inny sposób?
Tak, geolodzy mają inny sposób patrzenia na wewnętrzne warstwy Ziemi. Poniższa lista odnosi się do tego poglądu:
Litosfera-Litosfera (Ii/has to po grecku „kamień”) ma średnią grubość około 50 kilometrów i składa się zarówno ze skorupy, jak i części górnego płaszcza. Ogólnie rzecz biorąc, jest sztywniejszy niż głęboki, ale bardziej stopiony płaszcz i wystarczająco chłodny, aby był wytrzymały i elastyczny. Jest cieńszy pod oceanami i w aktywnych wulkanicznie regionach kontynentalnych, takich jak Kaskady w zachodnich Stanach Zjednoczonych. Litosfera jest fizycznie podzielona na kruche, poruszające się płyty zawierające kontynenty i oceany. Te płyty litosferyczne wydają się „unosić” i poruszać się po bardziej plastycznej astenosferze. (Więcej na ten temat tektonika płytpatrz poniżej).
Astenosfera- Stosunkowo wąska, ruchoma strefa w górnym płaszczu, astenosfera (astenes to po grecku „słaby”), znajduje się zazwyczaj od 45 do 155 mil (72 do 250 kilometrów) pod powierzchnią Ziemi. Składa się z gorącego, półstałego materiału, który jest miękki i płynny po wystawieniu na działanie wysokich temperatur i ciśnień; Uważa się, że materiał jest chemicznie podobny do płaszcza. Granica astenosfery znajduje się bliżej powierzchni – w promieniu kilku mil – pod oceanami i w pobliżu grzbietów śródoceanicznych niż pod masami lądowymi. Uważa się, że górna część astenosfery to obszar, w którym poruszają się płyty litosfery, „przenosząc” płyty kontynentalne i oceaniczne po całej planecie. Istnienie astenosfery wysunięto w oparciu o teorię już w 1926 r., ale potwierdzono ją dopiero, gdy naukowcy przeprowadzili badania fale sejsmiczne od Chilijczyka trzęsienie ziemi z 22 maja 1960 r.
Jaka jest różnica między warstwami kompozycyjnymi i mechanicznymi Ziemi?
Kiedy naukowcy mówią o skorupie ziemskiej (oceanicznej lub kontynentalnej), płaszczu i jądrach, mają na myśli warstwy o różnym składzie chemicznym; dlatego nazywa się to warstwowaniem kompozycyjnym. Litosfera i astenosfera różnią się właściwościami mechanicznymi (na przykład litosfera porusza się jak sztywna skorupa, podczas gdy astenosfera zachowuje się jak gęsty, lepki płyn), a nie składem, dlatego też stosuje się termin „warstwy mechaniczne”.
Kto dał pierwsze naukowe wyjaśnienie wnętrza Ziemi?
Empedokles, filozof żyjący w latach 400. XX wieku przed naszą erą, był jednym z pierwszych, którzy sformułowali naukowy opis wnętrza Ziemi. Wierzył, że wnętrze Ziemi składa się z gorącej cieczy. W istocie Empedokles był bliski prawdy. Współcześni naukowcy zdają sobie sprawę, że wnętrze Ziemi nie kryje mitycznych istot, ale megatony skał i stopionej materii
