An niezgodność stanowią kontakt pomiędzy dwoma jednostkami skalnymi. Niezgodności to zazwyczaj zakopane powierzchnie erozyjne, które mogą oznaczać przerwę w zapisie geologicznym trwającą setki milionów lat lub dłużej. Nazwano to niezgodnością, ponieważ wiek przylegających do siebie warstw skał jest nieciągły. Brakuje oczekiwanego wieku warstwy lub warstw skał z powodu erozji; i pewien okres czasu geologicznego nie jest reprezentowany.
niezgodność
Niezgodności są to zazwyczaj kontakty erozyjne, równoległe do płaszczyzn podłoża górnych i dolnych jednostek skalnych. Ponieważ niezgodności są trudne do rozpoznania w warstwie skała osadowa sekwencji, często są one odkrywane, gdy Skamieniałości badane są górne i dolne jednostki skalne. Luka w zapisie kopalnym wskazuje na lukę w zapisie depozytowym i można obliczyć czas trwania niezgodności. Niezgodności są zwykle wynikiem erozji, ale czasami mogą oznaczać okresy braku osadzania się.
Niezgodność
A Niezgodność to kontakt, który oddziela młodszego skała osadowa jednostka z natrętnej skały magmowej lub Skała metamorficzna jednostka. Niezgodność sugeruje, że okres długotrwałego wzrostu, zwietrzeniei nastąpiła erozja, która odsłoniła starszą, głębszą skałę na powierzchni, zanim została ostatecznie zakopana przez młodszą skały ponad tym. Niezgodnością jest stara powierzchnia erozyjna na podłożu skalnym.
Niezgodność kątowa
An niezgodność kątowa to kontakt oddzielający młodszą, delikatnie opadającą jednostkę skalną od starszych skał leżących pod spodem, które są nachylonymi lub zdeformowanymi skałami warstwowymi. Styk jest bardziej oczywisty niż niezgodność, ponieważ jednostki skalne nie są równoległe i na pierwszy rzut oka wydają się przecinać. Niezgodności kątowe zazwyczaj oznaczają dłuższą przerwę czasową niż niezgodności, ponieważ leżąca pod nimi skała zwykle ulegała metamorfozie, wypiętrzeniu i erozji przed osadzeniem się górnej jednostki skalnej.
Podpieraj niezgodność
Niezgodność przypory (zwana także niezgodnością na zakładzie) występuje, gdy złoża młodszej sekwencji zostały zdeponowane w regionie o znaczącej topografii predepozycyjnej. Wyobraź sobie płytkie morze, na którym znajdują się wyspy utworzone ze starszej skały macierzystej. Kiedy w tym morzu następuje sedymentacja, nowe poziome warstwy warstw kończą się na obrzeżach wyspy. Ostatecznie, gdy poziom morza się podniesie, wyspy zostaną zasypane osadami. Jednak na obrzeżach wyspy warstwy osadowe wydają się być przecięte przez niezgodności. Skały poniżej niezgodności mogą, ale nie muszą, odpowiadać niezgodnościom, w zależności od struktury sprzed niezgodności. Należy zauważyć, że niezgodność podporowa różni się od niezgodności kątowej tym, że młodsze warstwy są obcięte na powierzchni niezgodności
Formularz niezgodności
Niezgodności wynikają ze względnych zmian poziomu morza w czasie. Zużycie fal powoduje korozję materiałów odsłoniętych na wybrzeżu i wygładza powierzchnie. W skali od tysięcy do milionów lat linia brzegowa może przesuwać się we wszystkich regionach. Usuwa materiały narażone na erozję, fale i prądy. Na wygrawerowanej powierzchni mogą osadzać się nowe (młodsze) materiały. Płytkie morza mogą napływać, a następnie wielokrotnie się cofać. Długotrwałe wykroczenia mogą spowodować erozję całego góra zakresów z wystarczającą ilością czasu.
A przejście występuje, gdy linia brzegowa migruje w kierunku lądu wraz ze wzrostem poziomu morza (lub poziomu jeziora).
A regresja ma miejsce, gdy linia brzegowa migruje w kierunku morza, gdy wybrzeże spada do poziomu morza (lub poziomu jeziora).
Zmiany poziomu morza mogą wynikać z regionalnego podniesienia się lub globalnych zmian poziomu morza, takich jak powstawanie lub topnienie lodowców kontynentalnych. Niezależnie od przyczyny zmiany poziomu morza, gdy poziom morza spada, osady ulegają erozji z odsłoniętych gleb. Kiedy podnosi się poziom morza, osady osadzają się zazwyczaj na płytkich szelfach kontynentalnych lub równinach przybrzeżnych, np. na nizinnych, podmokłych obszarach, w spokojnym środowisku wodnym.
