Minerały to naturalnie występujące nieorganiczne substancje stałe, które mają określony skład chemiczny i strukturę krystaliczną. Wykazują różne właściwości fizyczne, które można wykorzystać do ich identyfikacji i klasyfikacji. Niektóre z typowych właściwości fizycznych minerałów obejmują:
- Twardość: Twardość odnosi się do odporności minerału na zarysowania. Do pomiaru twardości minerałów powszechnie stosuje się skalę twardości Mohsa, która waha się od 1 (najmiększa) do 10 (najtwardsza). Na przykład, talk ma twardość 1, podczas gdy diament, najtwardszy minerał, ma twardość 10.
- Kolor: Kolor jest jedną z najbardziej zauważalnych właściwości minerałów, ale nie zawsze można na niej polegać. Niektóre minerały mogą mieć charakterystyczny kolor, podczas gdy inne mogą występować w różnych kolorach z powodu zanieczyszczeń lub innych czynników.
- Rozszczepienie i złamanie: Rozszczepienie odnosi się do sposobu, w jaki minerał pęka na płaskich powierzchniach, natomiast pękanie odnosi się do sposobu, w jaki minerał pęka na nieregularnych lub nierównych powierzchniach. Rozszczepienie jest często opisywane w kategoriach liczby płaszczyzn i ich kątów. Na przykład, mały ma doskonały dekolt podstawowy, co oznacza, że pęka wzdłuż jednej płaszczyzny, tworząc cienkie, płaskie arkusze.
- Połysk: Połysk odnosi się do sposobu, w jaki minerał odbija światło. Można go opisać jako metaliczny, niemetaliczny lub submetaliczny. Minerały takie jak złoto i srebro wykazują metaliczny połysk, podczas gdy minerały lubią kwarc i skaleń mają niemetaliczny połysk.
- Smuga: Smuga odnosi się do koloru proszku mineralnego po zeskrobaniu go po nieszkliwionej porcelanowej płytce. Może, ale nie musi, być taki sam jak zewnętrzny kolor minerału. Na przykład, krwawień, który jest zwykle koloru czerwonego, pozostawia czerwoną smugę, podczas gdy piryt, który często ma kolor żółty lub miedziany, pozostawia zielonkawo-czarną smugę.
- Gęstość: Gęstość to masa na jednostkę objętości minerału. Może dostarczyć informacji na temat składu i struktury chemicznej minerału. Różne minerały mogą mieć znacząco różną gęstość ze względu na różnice w ich składzie chemicznym.
- Postać krystaliczna: Forma krystaliczna odnosi się do zewnętrznego kształtu kryształów minerału. Niektóre minerały mają charakterystyczne formy krystaliczne, które mogą pomóc w ich identyfikacji. Na przykład kwarc zwykle tworzy sześciokątne pryzmaty ze spiczastymi zakończeniami, podczas gdy halit tworzy sześcienne kryształy.
- Magnetyzm: Niektóre minerały, np magnetytwykazują właściwości magnetyczne i przyciągają je magnesy. Właściwość tę można wykorzystać jako test diagnostyczny do identyfikacji niektórych minerałów.
- Właściwości optyczne: Niektóre minerały wykazują właściwości optyczne, takie jak podwójne załamanie lub fluorescencja, które można wykorzystać jako testy diagnostyczne w celu identyfikacji.
- Przejrzystość i nieprzezroczystość: Przezroczystość odnosi się do zdolności minerału do przepuszczania światła, podczas gdy nieprzezroczystość odnosi się do niezdolności minerału do przepuszczania światła. Minerały mogą być przezroczyste, półprzezroczyste lub nieprzezroczyste, a ta właściwość może dostarczyć cennych informacji do identyfikacji. Na przykład kwarc jest często przezroczysty, podczas gdy gips jest zazwyczaj przezroczysty.
- Środek ciężkości: Ciężar właściwy jest miarą gęstości minerału w stosunku do gęstości wody. Jest to przydatna właściwość do identyfikacji minerałów o podobnej gęstości. Ciężar właściwy można określić, porównując masę minerału z masą takiej samej objętości wody.
- Wytrwałość: Wytrzymałość odnosi się do odporności minerału na pękanie, zginanie i odkształcanie. Minerały mogą być kruche (łatwo pękają), kowalne (można je spłaszczyć lub zgiąć bez pękania), sekcyjne (można je pociąć nożem na cienkie wióry), plastyczne (można je wciągnąć w druty) lub elastyczne (można je zgiąć, a następnie powrócić do pierwotnego kształtu).
- Magnetyzm: Niektóre minerały wykazują właściwości magnetyczne i mogą być przyciągane przez magnesy. Magnetyt jest częstym przykładem minerału magnetycznego.
- Smak i zapach: Niektóre minerały mają wyraźny smak lub zapach, który może pomóc w ich identyfikacji. Przykładowo halit (sól kamienna) ma charakterystyczny słony smak, natomiast siarka ma wyraźny zapach zgniłych jaj.
- Reakcja na kwas: Niektóre minerały mogą reagować z kwasami, powodując musowanie lub musowanie. Może to być przydatny test do identyfikacji minerałów, takich jak kalcyt, który reaguje ze słabymi kwasami, takimi jak kwas solny.
- Przewodnictwo elektryczne: Niektóre minerały mogą przewodzić prąd, co może być właściwością pomocną przy identyfikacji. Na przykład, grafit, forma węgla, jest doskonałym przewodnikiem prądu elektrycznego.
- Właściwości termiczne: Minerały mogą wykazywać właściwości termiczne, takie jak temperatura topnienia, temperatura wrzenia i odporność na ciepło, które mogą być przydatne do identyfikacji lub charakteryzacji.
- Radioaktywność: Niektóre minerały są radioaktywne i emitują promieniowanie, które można wykryć za pomocą specjalistycznego sprzętu. Uraninit i blenda smołowa to przykłady minerałów radioaktywnych.
- Rozpuszczalność: Rozpuszczalność odnosi się do zdolności minerału do rozpuszczania się w cieczy, takiej jak woda lub kwas. Niektóre minerały, takie jak halit, są dobrze rozpuszczalne w wodzie, podczas gdy inne, jak kwarc, są nierozpuszczalne. Rozpuszczalność może być przydatną właściwością do identyfikacji minerałów i można ją określić przeprowadzając testy rozpuszczania.
- Prążki: Prążki to równoległe linie lub rowki na powierzchni minerału, często widoczne w powiększeniu. Mogą dostarczyć ważnych wskazówek do identyfikacji minerałów, takich jak skalenie, które często wykazują charakterystyczne prążki na powierzchni rozszczepienia.
- Fosforescencja: Fosforescencja to zdolność minerału do emitowania światła po wystawieniu na działanie promieniowania ultrafioletowego (UV). Niektóre minerały, np fluoryt, może wykazywać fosforescencję, co można wykorzystać jako właściwość diagnostyczną do identyfikacji.
- Piezoelektryczność: Piezoelektryczność to zdolność minerału do wytwarzania ładunku elektrycznego pod wpływem ciśnienia mechanicznego lub naprężenia. Niektóre minerały, takie jak kwarc i turmalin, wykazują właściwości piezoelektryczne i mogą wytwarzać energię elektryczną pod ciśnieniem.
- Struktura tektokrzemianowa: Struktura tektokrzemianu odnosi się do ułożenia czworościanów krzemowo-tlenowych w niektórych minerałach, takich jak kwarc i skalenie. Struktura ta może skutkować unikalnymi właściwościami fizycznymi, takimi jak wysoka twardość, wysoka temperatura topnienia i brak rozszczepienia, co może pomóc w identyfikacji.
- Twinning: Twinning to zjawisko, w którym dwa lub więcej pojedynczych kryształów minerału przerastają się w symetryczny sposób. Twinning może powodować powstawanie charakterystycznych wzorów lub kształtów w minerałach i może być stosowany jako cecha identyfikacyjna.
- Pseudomorfizm: Pseudomorfizm to zjawisko polegające na tym, że jeden minerał zastępuje inny minerał, zachowując jednocześnie pierwotny kształt lub strukturę minerału. Może to skutkować unikalnymi właściwościami fizycznymi i może zostać wykorzystane do identyfikacji.
Spis treści
Izotropizm
Izotropizm to właściwość niektórych minerałów, polegająca na tym, że wykazują one te same właściwości fizyczne we wszystkich kierunkach. Innymi słowy, minerały izotropowe mają jednolite właściwości fizyczne, niezależnie od kierunku, w którym są obserwowane. Kontrastuje to z minerałami anizotropowymi, które wykazują różne właściwości fizyczne w zależności od kierunku, w którym są obserwowane.
Izotropizm jest przede wszystkim związany z właściwościami optycznymi minerałów, w szczególności z ich zachowaniem podczas interakcji ze światłem. Minerały izotropowe mają pojedynczy współczynnik załamania światła, co oznacza, że światło przemieszcza się przez nie z tą samą prędkością we wszystkich kierunkach i nie wykazują podwójnego załamania światła. W rezultacie minerały izotropowe wyglądają tak samo, patrząc z dowolnego kierunku, a ich właściwości optyczne, takie jak kolor i przezroczystość, są spójne niezależnie od orientacji próbki minerału.
Przykłady minerałów izotropowych obejmują granat, spineli magnetyt. Minerały te mają sześcienną strukturę kryształów, co powoduje zachowanie izotropowe. Inne minerały, takie jak kwarc i kalcyt, są anizotropowe, ponieważ mają inną strukturę krystaliczną, co powoduje, że wykazują różne właściwości fizyczne w różnych kierunkach.
Właściwość izotropizmu można określić za pomocą różnych testów optycznych, takich jak mikroskopia polaryzacyjna, która polega na wykorzystaniu światła spolaryzowanego do obserwacji zachowania minerałów podczas interakcji ze światłem. Izotropizm jest ważną cechą stosowaną w identyfikacji i klasyfikacji minerałów, ponieważ może pomóc w odróżnieniu minerałów izotropowych od minerałów anizotropowych i pomóc w analizie mineralogicznej.
anizotropowe
W monokrysztale właściwości fizyczne i mechaniczne często różnią się w zależności od orientacji. Patrząc na nasze modele struktury krystalicznej, można zauważyć, że atomy powinny móc ślizgać się po sobie lub zniekształcać względem siebie w niektórych kierunkach łatwiej niż w innych. Kiedy właściwości materiału różnią się w zależności od różnych orientacji krystalograficznych, mówi się, że materiał jest anizotropowy.
Izotropowe
Alternatywnie, gdy właściwości materiału są takie same we wszystkich kierunkach, mówi się, że materiał jest izotropowy. W przypadku wielu materiałów polikrystalicznych orientacja ziaren jest przypadkowa przed wykonaniem jakiejkolwiek obróbki (odkształcenia) materiału. Dlatego nawet jeśli poszczególne ziarna są anizotropowe, różnice właściwości zwykle się uśredniają i ogólnie materiał jest izotropowy. Kiedy materiał jest formowany, ziarna są zwykle zniekształcone i wydłużone w jednym lub kilku kierunkach, co sprawia, że materiał jest anizotropowy. Tworzenie się materiału zostanie omówione później, ale kontynuujmy dyskusję na temat struktury krystalicznej na poziomie atomowym.
Wielopostaciowość
Właściwości fizyczne minerałów są bezpośrednio związane z ich strukturą atomową, siłami wiązania i składem chemicznym. Siły wiązania, czyli siły elektryczne występujące pomiędzy atomami i jonami, są związane z rodzajem pierwiastków i odległością między nimi w strukturze krystalicznej. Zatem minerały o tym samym składzie chemicznym mogą wykazywać różną strukturę krystaliczną (w zależności od zmian P i T lub obu). Zatem krystalizując w różnych układach symetrii, wykazują różne właściwości fizyczne, nazywa się to polimorfizmem. Mówi się, że te minerały są polimorficzne. Mogą być dimorficzne, trimorficzne lub polimorficzne, w zależności od liczby gatunków minerałów występujących w ich grupie.
Spójność i elastyczność
Spójność i elastyczność to dwa powiązane pojęcia, które opisują zachowanie materiałów w odpowiedzi na siły zewnętrzne.
Spójność: Spójność odnosi się do wewnętrznego przyciągania lub wiązania pomiędzy cząstkami materiału, które utrzymuje je razem. Jest to siła, która pozwala materiałom oprzeć się rozerwaniu lub rozdzieleniu. Spójność odpowiada za „lepkość” lub „sklejanie się” materiałów. W minerałach spójność wynika zazwyczaj z wiązań chemicznych między atomami lub jonami, które tworzą strukturę minerału. Minerały o silnej spójności są bardziej odporne na pękanie i kruszenie.
Elastyczność: Elastyczność odnosi się do zdolności materiału do odkształcania się pod wpływem przyłożonej siły, a następnie powrotu do pierwotnego kształtu i rozmiaru po ustaniu siły. Materiał elastyczny może ulec chwilowym odkształceniom, takim jak rozciąganie lub zginanie, bez trwałego uszkodzenia lub zmiany jego struktury. Elastyczność jest związana z wytrzymałością i elastycznością materiałów. W przypadku minerałów elastyczność jest zwykle związana z rozmieszczeniem i siłą wiązań chemicznych między atomami lub jonami, a także z ogólną strukturą i rozmieszczeniem ziaren minerałów.
Minerały mogą wykazywać szereg zachowań kohezyjnych i elastycznych, w zależności od ich składu chemicznego, struktury krystalicznej i innych czynników. Niektóre minerały mogą mieć silną spójność i wysoką elastyczność, co czyni je odpornymi na pękanie i zdolnymi do odkształcania się pod wpływem naprężeń bez trwałego uszkodzenia. Inne minerały mogą mieć słabą spójność i niską elastyczność, co czyni je bardziej podatnymi na pękanie lub odkształcenie. Na właściwości spoiste i elastyczne minerałów mogą mieć również wpływ czynniki zewnętrzne, takie jak temperatura, ciśnienie i wilgotność.
Wynik spójności i elastyczności minerału pojawia się jako
- łupliwość
- rozstanie
- pęknięcie
- twardość
- wytrwałość
Łupliwość
Tendencja minerału krystalicznego do pękania w określonych kierunkach, w wyniku czego powstają mniej lub bardziej gładkie powierzchnie płaskie. Te płaszczyzny o najniższej energii wiązania mają minimalną wartość kohezji. Ciało amorficzne oczywiście nie ma rozszczepienia. Płaszczyzny rozszczepienia są zwykle // z płaszczyznami krystalograficznymi. Wyjątki: Cal, grypa.
1. Dobry, wyraźny, doskonały,
2. Jasny, niewyraźny, niedoskonały,
3. Ubogi, śladowy, trudny.
Ze względu na budowę atomową minerału, rozszczepienie może przebiegać w kilku kierunkach i w zależności od siły kohezji niektóre z nich mogą być bardziej rozwinięte niż inne. Dlatego klasyfikuje się je według ich odrębności i gładkości:
Rozstanie
Otrzymywany, gdy minerał jest poddawany działaniu siły zewnętrznej. Minerał pęka wzdłuż płaszczyzn osłabienia strukturalnego. Osłabienie może wynikać z ucisku, bliźniactwa lub wydzieliny. Płaszczyzny kompozycji bliźniaczych i płaszczyzn schodzenia są zwykle kierunkiem łatwego rozstania. Rozstanie przypomina dekolt. Jednak w przeciwieństwie do dekoltu, rozstanie nie może być widoczne u wszystkich osobników gatunku mineralnego. W przypadku kryształów rozstanie nie jest ciągłe.
Złamanie
Jeśli minerał nie zawiera żadnych płaszczyzn osłabienia, będzie pękał w losowych kierunkach, co nazywa się pękaniem
- Muszlowy: gładkie pęknięcie (Qua, szkło)
- Włóknisty i drzazgowy: ostre, spiczaste włókna (azbest, Serpentyna),
- Nierówne lub nieregularne: powierzchnie szorstkie i nieregularne,
- Parzyste: powierzchnie mniej więcej gładkie, mogą przypominać dekolt,
- Poszarpany: postrzępione pęknięcia o bardzo ostrych krawędziach (mat).
Twardość
Odporność, jaką gładka powierzchnia minerału zapewnia na zarysowanie (H). Jest to pośrednia miara siły wiązania minerału. Twardość określa się poprzez zarysowanie minerału minerałem lub substancją o znanej twardości. Do uzyskania wyniku liczbowego wykorzystano względną skalę twardości Moha dla niektórych pospolitych minerałów. Te minerały są wymienione poniżej, wraz z twardością niektórych typowych obiektów. Austriacki mineralog F. Mohs w 10 roku wybrał jako skalę serię 1824 pospolitych minerałów.
Skala twardości Mohsa
| Talk | 1 |
| Gips | 2 |
| Kalcyt | 3 |
| Fluoryt | 4 |
| Apatyt | 5 |
| Orthoclase | 6 |
| kwarc | 7 |
| Topaz | 8 |
| Korund | 9 |
| Diament | 10 |
Twardość innych typowych obiektów
| Paznokieć | 2.5 |
| Miedź grosz | 3 |
| Szkło | 5.5 |
Wytrwałość
Odporność, jaką minerał stawia na pękanie, zgniatanie, zginanie, cięcie, rozciąganie lub rozdzieranie, to jego wytrzymałość na rozciąganie. To spójność minerału.
- Kruchy: Minerał, który łatwo pęka i ulega sproszkowaniu (siarczki, węglany, krzemiany i tlenki)
- Ciągliwy: Minerał, który można wykuć bez łamania na cienkie arkusze. Są plastikowe (metale rodzime)
- Sectile: Minerał, który można pokroić nożem na cienkie wióry (metale rodzime)
- Plastyczny: Minerał, który można wciągnąć w drut (metale rodzime)
- Elastyczne: Minerał, który wygina się, ale zachowuje wygiętą formę. Nie powraca do pierwotnego kształtu, trwale odkształca się (Asb, minerały ilaste, Chl, Tal)
- Elastyczna: Minerał, który po zgięciu odskakuje i powraca do pierwotnej pozycji. (Mus).
Środek ciężkości
Ciężar właściwy (SG) lub gęstość względna to liczba bezjednostkowa wyrażająca stosunek masy substancji do masy równej objętości wody w temperaturze 4 stopni (maks. ρ).
Gęstość (p) to masa substancji na objętość = g/cm3. To jest inne
niż SG i różni się w zależności od lokalizacji (maks. na biegunach, min. na
równik).
Przezroczystość
Przezroczystość to ilość światła przepuszczanego lub pochłanianego przez ciało stałe. Przezroczystość jest zwykle stosowana wyłącznie w przypadku okazów ręcznych, a także większości minerałów nieprzezroczystych w okazach ręcznych i przezroczystych w cienkich przekrojach
Przezroczysty należy przesunąć przedmiot znajdujący się za nim, a także wielkość próbki (grubsze okazy mogą stać się półprzezroczyste)
Przeświecający przepuszcza światło, ale obiektu nie widać
Nieprzezroczysty jest całkowicie pochłaniane przez światło
Kolor
Kolor jest czasami niezwykle diagnostyczną właściwością minerału, np
przykład oliwin i epidot prawie zawsze mają kolor zielony. Ale dla niektórych
minerały to wcale nie jest diagnostyczne, ponieważ minerały mogą przyjmować różne
zabarwienie. Mówi się, że te minerały są alochromatyczne.
Na przykład kwarc może być przezroczysty, biały, czarny, różowy, niebieski lub fioletowy.
Smuga
Smuga to kolor minerału w postaci sproszkowanej. Smuga pokazuje prawdziwy kolor minerału. W dużej postaci stałej minerały śladowe mogą zmienić wygląd minerału, odbijając światło w określony sposób. Minerały śladowe mają niewielki wpływ na odbicie małych sypkich cząstek smugi.
Smuga minerałów metalicznych zwykle wydaje się ciemna, ponieważ małe cząsteczki smugi pochłaniają padające na nie światło. Cząsteczki niemetaliczne mają tendencję do odbijania większości światła, przez co wydają się jaśniejsze lub prawie białe.
Połysk
Połysk to termin używany do opisania sposobu, w jaki światło oddziałuje z powierzchnią minerału i jej wyglądu pod względem jasności lub połysku. Jest to jedna z podstawowych właściwości fizycznych minerałów i może dostarczyć ważnych wskazówek przy identyfikacji minerałów. Połysk można zaobserwować badając światło odbite od powierzchni próbki minerału w normalnym oświetleniu lub używając źródła światła, takiego jak latarka, do oświetlenia minerału.
Istnieje kilka powszechnych terminów używanych do opisania połysku minerałów:
- Metaliczny: Minerały o metalicznym połysku mają wygląd polerowanego metalu, na przykład połysk świeżej powierzchni stali. Przykłady minerałów o metalicznym połysku obejmują galena, piryt i magnetyt.
- Submetaliczny: Minerały o submetalicznym połysku mają nieco mniej odblaskowy i matowy wygląd w porównaniu do minerałów metalicznych. Mogą mieć nieco metaliczny lub matowy metaliczny połysk. Przykłady obejmują hematyt i chalkopiryt.
- Niemetalowe: Minerały o niemetalicznym połysku nie mają odblaskowego, błyszczącego wyglądu minerałów metalicznych. Zamiast tego mogą mieć szklisty, szklisty, perłowy, jedwabisty, tłusty lub ziemisty wygląd.
- Szklisty/szklisty: Minerały o szklistym lub szklistym połysku mają błyszczący, szklisty wygląd, podobny do połysku potłuczonego szkła. Przykładami są kwarc i skaleń.
- Perłowy: Minerały o perłowym połysku mają odblaskowy, opalizujący połysk, przypominający połysk perła lub wnętrze muszli. Przykłady obejmują moskiewski i talk.
- Jedwabisty: Minerały o jedwabistym połysku mają wygląd włóknisty lub nitkowaty, a połysk przypomina włókna jedwabiu. Przykładami są azbest i gips.
- Tłusty: Minerały o tłustym połysku mają matowy, oleisty wygląd i mogą sprawiać wrażenie mokrych lub tłustych. Przykłady obejmują nefelina i serpentyn.
- Ziemisty: Minerały o ziemistym połysku mają matowy, pudrowy wygląd, podobny do tekstury gleby lub gliny. Przykłady obejmują kaolinit i limonit.
Połysk może być przydatną właściwością przy identyfikacji minerałów, ponieważ dostarcza informacji o tym, jak światło oddziałuje z powierzchnią minerału. Należy jednak pamiętać, że połysk może czasami być subiektywny i może się różnić w zależności od warunków oświetleniowych i jakości obserwowanego okazu minerału. Często stosuje się go w połączeniu z innymi właściwościami fizycznymi, aby dokładnie zidentyfikować minerały.
Forma kryształu i nawyk
Forma i pokrój kryształu to dwa powiązane pojęcia, które opisują wygląd zewnętrzny lub kształt kryształów mineralnych. Są to ważne cechy stosowane w identyfikacji minerałów i mogą dostarczyć cennych informacji na temat wewnętrznej struktury i warunków wzrostu minerałów.
Forma krystaliczna: Forma krystaliczna odnosi się do geometrycznego kształtu kryształu mineralnego, który jest określony przez rozmieszczenie atomów lub jonów w sieci krystalicznej. Forma krystaliczna wynika z wewnętrznej struktury minerału i warunków, w jakich się utworzył, w tym temperatury, ciśnienia i dostępnej przestrzeni dla wzrostu kryształów. Kryształy mogą przyjmować różnorodne formy, począwszy od prostych kształtów geometrycznych, takich jak sześciany, pryzmaty i piramidy, po kształty bardziej złożone i nieregularne.
Nawyk: Nawyk odnosi się do charakterystycznego ogólnego kształtu lub wyglądu zewnętrznego grupy kryształów lub agregatu minerałów. Pokrój może się różnić w zależności od warunków wzrostu i środowiska, w którym utworzyły się kryształy. Typowe nawyki mineralne obejmują:
- Tabelaryczny: Kryształy płaskie i płytkowe, o kształcie prostokątnym lub tabelarycznym. Przykłady obejmują mikę i baryt.
- Pryzmatyczny: Kryształy, które są długie i smukłe, o kształcie przypominającym pryzmat. Przykładami są kwarc i turmalin.
- Ostre: Kryształy cienkie i przypominające ostrze noża. Przykłady obejmują gips i cyjanit.
- iglasty: Kryształy smukłe i przypominające igły. Przykłady obejmują rutyl i aktynolit.
- Dendrytyczny: Kryształy wykazujące wzór rozgałęzień przypominający drzewo lub paproć. Przykłady obejmują kwarc dendrytyczny i mangan minerały tlenkowe.
- Ziarnisty: Kryształy tworzące agregaty lub masy drobnych ziaren lub kryształów bez żadnego wyraźnego kształtu. Przykłady obejmują chalcedon i obsydian.
- Botryoidalny: Kryształy tworzące kształty zaokrąglone, kuliste lub przypominające winogrona. Przykłady obejmują hematyt i smithsonit.
- Sześcienny: Kryształy o kształcie sześciennym z prostymi krawędziami i kątami prostymi, takie jak halit i piryt.
- Oktaedryczny: Kryształy o kształcie oktaedrycznym z ośmioma ścianami i sześcioma wierzchołkami, takie jak fluoryt i magnetyt.
Forma krystaliczna i pokrój minerału mogą dostarczyć ważnych informacji na temat jego krystalografii, symetrii i warunków wzrostu, co może pomóc w identyfikacji minerału i zrozumieniu jego właściwości. Należy jednak pamiętać, że forma i pokrój kryształów mogą się różnić, a niektóre minerały mogą wykazywać wiele nawyków lub form w zależności od konkretnych warunków, w których powstały. Dlatego często w celu dokładnej identyfikacji minerałów konieczne jest rozważenie innych właściwości fizycznych i chemicznych w połączeniu z formą i pokrojem kryształu.
Magnetyzm
Magnetyzm to właściwość fizyczna niektórych minerałów, która może przyciągać lub odpychać inne materiały magnetyczne, takie jak żelazo lub stal. Jest to spowodowane ustawieniem dipoli magnetycznych w minerale, które są małymi magnesami atomowymi lub molekularnymi, które mają bieguny północny i południowy.
Istnieją dwa główne typy magnetyzmu, jakie mogą wykazywać minerały:
- Ferromagnetyzm: Minerały ferromagnetyczne są silnie przyciągane przez magnesy i mogą zachować swoje właściwości magnetyczne nawet po usunięciu zewnętrznego pola magnetycznego. Potrafią także magnesować inne materiały. Przykłady minerałów ferromagnetycznych obejmują magnetyt (Fe3O4) i pirotyn (Fe1-xS).
- Paramagnetyzm: Minerały paramagnetyczne są słabo przyciągane przez magnesy i tracą swoje właściwości magnetyczne po usunięciu zewnętrznego pola magnetycznego. Przykłady minerałów paramagnetycznych obejmują hematyt (Fe2O3), chromit (FeCr2O4) i ilmenit (FeTiO3).
Oprócz ferromagnetyzmu i paramagnetyzmu istnieją inne rodzaje magnetyzmu, takie jak antyferromagnetyzm, w którym sąsiednie dipole magnetyczne ustawiają się w przeciwnych kierunkach, oraz diamagnetyzm, w którym minerały są słabo odpychane przez magnesy. Jednakże tego typu magnetyzm występuje rzadziej w minerałach i generalnie ma słabsze działanie magnetyczne.
Magnetyzm można wykorzystać jako właściwość diagnostyczną w identyfikacji niektórych minerałów, ponieważ nie wszystkie minerały są magnetyczne. Na przykład, jeśli minerał jest silnie przyciągany przez magnes i zachowuje swój magnetyzm nawet po usunięciu magnesu, może to wskazywać na obecność magnetytu. Z drugiej strony, jeśli minerał jest słabo przyciągany przez magnes i traci swój magnetyzm po usunięciu magnesu, może to wskazywać na właściwości paramagnetyczne lub diamagnetyczne.
Należy zauważyć, że sama obecność lub brak magnetyzmu nie zawsze wystarcza do identyfikacji minerału, ponieważ należy wziąć pod uwagę również inne czynniki, takie jak kolor, twardość, smugi oraz inne właściwości fizyczne i chemiczne. Magnetyzm to tylko jedna z wielu właściwości, które można wykorzystać jako narzędzie do identyfikacji i charakteryzacji minerałów.
