Konglomerat jest klastykiem skała osadowa ukształtowane z zaokrąglonych żwirów i klastrów wielkości głazów, cementowanych lub na osnowie. Świadczą o tym zaokrąglenia klastów skały zostały przetransportowane na dużą odległość od źródła lub podczas przypływu morskiego w celu poruszenia fal. Cement klastowy jest zwykle kalcyt, krzemionka lub żelazo tlenek, ale matryca może składać się wyłącznie z płótna cementującego, jednakże może również zawierać klasty wielkości piasku i/lub mułu spojone razem z różnymi grubszymi klasami.

Klasa: Konglomerat można podzielić na duże lekcje:

Tekstura: Klastyczny (gruboziarnisty).

Wielkość ziarna: > 2mm; Klasty łatwo widoczne gołym okiem powinny być możliwe do zidentyfikowania.

Twardość Od miękkiego do twardego, w zależności od składu klastra i wytrzymałości cementu.

Kolor: zmienna, zależna od składu klastu i matrycy.

klastry: zmienne, ale ogólnie twardsze rodzaje skał i/lub minerały zdominować.

Inne funkcje: Klasty na ogół gładkie w dotyku, matryca zmienna.

Klasyfikacja konglomeratów

Conglomerate Rock dobrze zaokrąglone klasty

Konglomeraty nazwane i sklasyfikowane przez

  1. Rodzaj i ilość obecnej matrycy
  2. Skład zawartych w nich klastów wielkości żwiru
  3. Zakres wielkości obecnych klastów wielkości żwiru

Skała osadowa Nazwa żwiru składającego się głównie ze żwiru wynika z okrągłości żwiru. Jeśli tworzące go klasty żwirowe są dobrze zaokrąglone lub subzaokrąglone, w dużej mierze jest to konglomerat. Jeśli tworzące go zaciski kamyków są w dużej mierze kanciaste, jest to a brekcja. Takie brekcje można nazwać brekcjami osadowymi, aby odróżnić je od innych brekcja rodzaje.

  1. Ilość i skład chemiczny matrycy. Jeśli klasty nie stykają się ze sobą (dużo matrycy), skała jest parakonglomeratem. Skała, w której klasty stykają się ze sobą, nazywana jest ortokonglomeratem.
  2. Skład klastów. Jeśli wszystkie klasty są tego samego typu skałą lub minerałem), skałę klasyfikuje się jako zlepieńce monomiktyczne. Jeśli klasty składają się z dwóch lub więcej skał lub minerałów, skała jest konglomeratem polimiktycznym.
  3. Wielkość klastrów. Skała zbudowana z dużych klastów to zlepieńce brukowe. Jeśli klasty są wielkości kamyka, skałę nazywa się konglomeratem żwirowym. Jeśli klasty są małymi granulkami, skałę nazywa się konglomeratem granulatu.

Środowisko, w którym osadził się materiał. Konglomeraty mogą tworzyć się w środowiskach lodowcowych, aluwialnych, rzecznych, głębokowodnych lub płytkich środowiskach morskich.

Skład konglomeratu

Konglomerat to rodzaj skała osadowa składa się głównie z zaokrąglonych lub zniszczonych przez wodę kamyków, bruku i głazów, zwanych klastami. Klasy te są zazwyczaj cementowane razem za pomocą matrycy drobnoziarnistego materiału osadowego, takiego jak piasek, muł lub glina. Skład konglomeratu może się znacznie różnić w zależności od źródła klastów i rodzaju materiału cementującego, ale oto główne składniki:

  1. klastry: Klasty w skałach zlepieniowych mogą składać się z różnych materiałów, w tym:
    • Fragmenty skał: mogą to być kamyki, bruk i głazy różnych rodzajów skał, np. granit, wapień, piaskowiec, łupek ilasty, a nawet skały wulkaniczne, takie jak bazalt.
    • Fragmenty mineralne: Oprócz fragmentów skał konglomeraty mogą zawierać fragmenty minerałów, które zostały przeniesione i zaokrąglone przez wodę lub inne czynniki.
  2. Matrix: Matryca to drobnoziarnisty materiał, który wypełnia przestrzenie pomiędzy klastami i cementuje je ze sobą. Macierz może składać się z:
    • Piasek: Kiedy matryca składa się głównie z cząstek wielkości piasku, skałę czasami nazywa się „konglomeratem piaskowca”.
    • Ił: Jeśli w matrycy dominują cząstki wielkości mułu, można go nazwać „konglomeratem mułowca”.
    • Glina: W niektórych przypadkach matryca może być bogata w glinę, co prowadzi do powstania „konglomeratu ilastego”.
  3. Cement: Materiał cementujący odpowiada za wiązanie klastów i utwardzanie skały. Typowe środki cementujące w konglomeratach obejmują:
    • Krzemionka (cement krzemionkowy): Krzemionka w postaci minerałów np kwarc, może wytrącić się z płynów porów i związać ze sobą klasty.
    • Węglan wapnia (cement kalcytowy): W niektórych przypadkach węglan wapnia może działać jako materiał cementujący, szczególnie na obszarach o dużej zawartości wapienia.
    • Tlenek żelaza (krwawień or limonit cement): Tlenki żelaza mogą również cementować klasty, nadając skale czerwonawy lub żółtawy odcień.

Specyficzny skład skał zlepieniowych może się znacznie różnić w zależności od historii geologicznej obszaru, na którym się utworzyły, oraz rodzaju osadów dostępnych do osadzania. Konglomeraty są zwykle kojarzone ze środowiskami wysokoenergetycznymi, takimi jak rzeki, stożki aluwialne lub obszary przybrzeżne, gdzie klasty są transportowane i osadzane za pomocą wody lub grawitacji. Z biegiem czasu osady ulegają zagęszczeniu i cementowaniu, tworząc skałę zlepieniową.

Formacja i występowanie

Skały zlepienne powstają w wyniku specyficznego procesu osadzania się i lityfikacji (proces przekształcania osadów w litą skałę). Są one zazwyczaj kojarzone ze środowiskami wysokoenergetycznymi i można je znaleźć w różnych warunkach geologicznych. Oto jak tworzą się konglomeraty i gdzie powszechnie występują:

Proces formowania:

  1. Transport: Tworzenie się konglomeratu rozpoczyna się od transportu dużych klastów (kamyków, bruku i głazów) przez czynniki takie jak rzeki, strumienie, wachlarze aluwialne lub lodowce. Środki te mają energię do poruszania się i okrążania klastów na duże odległości.
  2. Zeznanie: Kiedy czynniki transportujące tracą energię (np. gdy rzeka zwalnia lub topnieje lodowiec), osadzają klasty wraz z drobnoziarnistym materiałem osadowym, takim jak piasek, muł lub glina.
  3. Sortowanie: Konglomeraty często wykazują słabe sortowanie, co oznacza, że ​​klasty mogą różnić się wielkością i składem. Dzieje się tak dlatego, że energia środka transportującego może nie wystarczyć do posortowania klastów według wielkości lub rodzaju.
  4. Cementowanie: Z biegiem czasu, w miarę gromadzenia się osadu, klasty zasypują się dodatkowymi warstwami osadu. Ciężar i ciśnienie leżących osadów wypychają wodę z porów pomiędzy klastami.
  5. Cementowanie: W miarę wyciskania porów minerały takie jak krzemionka, węglan wapnia lub tlenki żelaza mogą wytrącać się z wód gruntowych i wypełniać szczeliny między klastami. Ten proces cementowania wiąże ze sobą klasty, utwardzając osad w skałę.

Typowe występowanie konglomeratów:

  1. Koryta rzek i wachlarze aluwialne: Konglomeraty często występują w korytach rzek, gdzie przepływ wody o wysokiej energii może transportować i osadzać różne klasty. Wentylatory aluwialne, które tworzą się u podstawy góra i wynikają z szybkiego osadzania się osadów przez płynącą wodę, są również częstymi lokalizacjami zlepieńców.
  2. Środowiska przybrzeżne: Obszary przybrzeżne z silnym działaniem fal i pływów mogą prowadzić do gromadzenia się konglomeratu depozyty. Klasty w konglomeratach przybrzeżnych są często zaokrąglone i dobrze wypolerowane w wyniku ściernego działania morza.
  3. Środowiska lodowcowe: Lodowce mogą transportować i osadzać duże ilości skał i osadów, w tym zlepieńców, w miarę przemieszczania się i cofania.
  4. Wina strefy: W niektórych przypadkach strefy uskoków mogą stwarzać warunki do tworzenia się konglomeratów. Uskoki mogą łączyć ze sobą skały różnych typów i rozmiarów, co prowadzi do odkładania się materiału zlepieniowego wzdłuż linii uskoków.
  5. Starożytne równiny aluwialne: W zapisie geologicznym konglomeraty często występują na starożytnych równinach aluwialnych, gdzie niegdyś płynęły rzeki, osadzając osady, które ostatecznie zamieniły je w skały.
  6. Regiony Górskie: Konglomeraty mogą zostać odsłonięte w regionach górskich w wyniku procesów erozji i wypiętrzania. Można je znaleźć w warstwach osadowych, które kiedyś zostały zakopane, ale od tego czasu zostały odsłonięte przez siły tektoniczne.

Skały zlepienne dostarczają geologom cennych informacji na temat historii geologicznej i warunków środowiskowych w przeszłości. Mogą zawierać wskazówki dotyczące rodzaju i pochodzenia klastów, energii środowiska depozycji oraz wieku warstwy skalnej, w której się znajdują.

Miejscowości konglomeratowe

Konglomeraty osadzają się w różnych środowiskach sedymentacyjnych.

Morskie głębiny

W turbidytach podstawna część złoża jest zazwyczaj gruboziarnista, a czasami zlepiona. W tym ustawieniu konglomeraty są zwykle bardzo dobrze posortowane, dobrze zaokrąglone i często z silnym powiązaniem klastów w kształcie osi A.

Płytki morski

Konglomeraty są zwykle obecne u podstawy sekwencji ustalonych podczas morskich przekroczeń powyżej niezgodności i są znane jako konglomeraty podstawowe. Reprezentują położenie linii brzegowej w danym momencie i są diachroniczne.

rzeka

Konglomeraty osadzone w środowiskach rzecznych są zazwyczaj dobrze zaokrąglone i dobrze posortowane. Klasty tej wielkości są przenoszone jako obciążenie i tylko w okresach dużego natężenia przepływu. Maksymalny rozmiar klastów zmniejsza się w miarę dalszego transportu klastów w wyniku ścierania, dlatego zlepieńce są bardziej charakterystyczne dla niedojrzałych systemów rzecznych. W osadach osadzonych przez dojrzałe rzeki zlepieńce są na ogół ograniczone do podstawowej części wypełnienia koryta, gdzie są znane jako opóźnienia żwirowe. Konglomeraty zdeponowane w środowisku rzecznym często mają ibrację typu AB.

Aluwialny

Osady aluwialne tworzą się na obszarach o dużej rzeźbie terenu i są zazwyczaj gruboziarniste. Na frontach górskich poszczególne wachlarze aluwialne łączą się, tworząc warkocze i te dwa środowiska związane są z najgrubszymi osadami zlepieńców. Większość konglomeratów zdeponowanych w tym ustawieniu jest podparta klastami z silnym wiązaniem w płaszczyźnie AB. Konglomeraty wsparte na matrycy, powstałe w wyniku osadzania się rumowiska, są dość powszechnie kojarzone z wieloma wachlarzami aluwialnymi. Kiedy takie konglomeraty gromadzą się w wachlarzu aluwialnym, w szybko erodującym środowisku (np. pustynnym), powstałą jednostkę skalną często nazywa się fanglomeratem.

Lodowaty

Lodowce niosą ze sobą dużo gruboziarnistego materiału, a wiele osadów lodowcowych ma charakter konglomeratowy. Tyllity, osady odkładane bezpośrednio przez lodowiec, są zazwyczaj słabo posortowanymi konglomeratami na matrycy. Osnowa jest na ogół drobnoziarnista i składa się z drobno zmielonych fragmentów skał. Osady wodne związane z lodowcami są często zlepione i tworzą struktury takie jak ozy.

Charakterystyka i właściwości

Konglomerat to charakterystyczna skała osadowa posiadająca kilka charakterystycznych cech i właściwości, które pomagają geologom ją zidentyfikować i zrozumieć. Oto główne cechy i właściwości konglomeratu:

  1. Klastyczna konsystencja: Konglomerat ma teksturę klastyczną, co oznacza, że ​​składa się z fragmentów lub klastów, które zostały przetransportowane i zdeponowane. Te klasty są zazwyczaj zaokrąglone i mocno zużyte, chociaż mogą występować również klasty kątowe, szczególnie w niedojrzałych konglomeratach.
  2. Skład Klastu: Skład klastów w konglomeracie może się znacznie różnić. Mogą być wykonane z różnych rodzajów skał, minerałów, a nawet Skamieniałościw zależności od historii geologicznej obszaru. Typowe typy klastów obejmują granit, wapień, piaskowiec, łupki i skały wulkaniczne.
  3. Złe sortowanie: Konglomeraty często wykazują słabe sortowanie, co oznacza, że ​​klasty różnią się wielkością i mogą nie być dobrze posortowane pod względem wielkości lub rodzaju. Dzieje się tak ze względu na zmienny poziom energii środków transportujących.
  4. Matrix: Konglomerat zazwyczaj zawiera matrycę, czyli drobnoziarnisty materiał, który wypełnia przestrzenie pomiędzy klastami i cementuje je ze sobą. Matryca może składać się z piasku, mułu lub gliny, w zależności od konkretnego rodzaju konglomeratu.
  5. Cementowanie: Klasy w konglomeracie są utrzymywane razem za pomocą materiału cementującego, który może zawierać minerały takie jak krzemionka (kwarc), węglan wapnia (kalcyt) lub tlenki żelaza (hematyt lub limonit). Cement pomaga z czasem utwardzić skałę.
  6. Kolor: Konglomerat może występować w różnych kolorach, w zależności od rodzaju klastów i występujących materiałów matrycy. Może mieć kolor od czerwonego lub brązowego do szarego, zielonego, a nawet czarnego.
  7. Wytrzymałość: Konglomerat jest na ogół mocną i trwałą skałą dzięki cementowaniu klastów. Potrafi się oprzeć zwietrzenie i erozja lepsza niż w przypadku osadów nieskonsolidowanych.
  8. Ochrona skamieniałości: W niektórych przypadkach konglomerat może zachować skamieniałości. Skamieniałości można znaleźć w klastach lub w materiale matrycowym. Konglomeraty zawierające paliwa kopalne mogą dostarczyć cennych informacji na temat starożytnych ekosystemów i środowisk.
  9. Stratyfikacja: Warstwy konglomeratu często mają wygląd warstwowy. Rozwarstwienie to wynika z osadzania się osadów w odrębnych warstwach lub pokładach, przy czym różnice w wielkości klastów, sortowaniu lub składzie między warstwami.
  10. Środowiska o wysokiej energii: Konglomerat jest zwykle kojarzony ze środowiskami wysokoenergetycznymi, takimi jak koryta rzek, stożki aluwialne, obszary przybrzeżne lub osady lodowcowe. Środowiska te mają energię do transportu i osadzania grubych klastów.
  11. Struktury osadowe: Konglomeraty mogą wykazywać różne struktury sedymentacyjne, w tym podłoże krzyżowe, imbrykację (nakładanie się klastów w określonym kierunku) i podłoże stopniowane. Struktury te zapewniają wgląd w dynamikę przepływu i historię osadzania się osadów.
  12. Wskaźniki wieku: Warstwy konglomeratów w zapisie geologicznym można wykorzystać jako wskaźniki wieku. Mogą zawierać skamieniałości lub występować w sekwencjach stratygraficznych, które pomagają w datowaniu skały i określeniu historii geologicznej obszaru.

Ogólnie rzecz biorąc, konglomerat jest fascynującą skałą osadową, która odzwierciedla dynamiczne procesy transport osadów, osadzanie i litifikacja. Jego różnorodne cechy i właściwości dostarczają geologom cennych informacji na temat historii geologicznej i warunków środowiskowych w przeszłości.

Zastosowania i zastosowanie konglomeratów

Konglomerat ma bardzo niewiele zastosowań, ponieważ nie powoduje czystego pęknięcia, a drobne cząstki są zawodne. Można go używać jako kruszywa tylko tam, gdzie potrzebny jest materiał o niskiej wydajności. Konglomerat ma bardzo niewiele zastosowań komercyjnych. Jego niezdolność do czystego rozbicia czyni go kiepskim kandydatem na kamień wymiarowy, a jego zmienny skład sprawia, że ​​jest to skała o zawodnej wytrzymałości fizycznej i trwałości. Konglomerat można pokruszyć w celu uzyskania drobnego kruszywa, które można zastosować tam, gdzie odpowiedni jest materiał o niskiej wydajności. Wiele konglomeratów to kolorowe i atrakcyjne skały, ale rzadko wykorzystuje się je jako kamień ozdobny do użytku wewnętrznego.

Analiza konglomeratu może być czasami wykorzystywana jako narzędzie poszukiwawcze. Na przykład większość diament depozyty są hostowane w kimberlit. Jeśli konglomerat zawiera klasty kimberlitu, wówczas źródło tego kimberlitu musi znajdować się gdzieś w górze rzeki.

Konglomerat i Breccia

Konglomeraty i brekcje to dwa skały osadowe blisko siebie, ale różnią się znacznie formą klastów. Klaty w konglomeracie są zaokrąglone lub przynajmniej częściowo zaokrąglone, natomiast klasty w brekcjach mają ostre narożniki. Czasami skały osadowe zawierają mieszaninę okrągłych i kątowych sprzączek. Ten rodzaj skały można nazwać zlepieniem breccio.

Fakty

  • Konglomerat jest blisko spokrewniony z piaskowcem i wykazuje wiele takich samych typów struktur osadowych. Piaskowiec jest szczególnie popularnym materiałem budowlanym, używanym do produkcji np. płyt chodnikowych i płytek.
  • Skały z konglomeratu są kolorowe i atrakcyjne; jednakże jest rzadko używany jako kamień ozdobny do użytku wewnętrznego ze względu na jego zawodną wytrzymałość fizyczną i trwałość.
  • Konglomerat ma bardzo niewiele zastosowań komercyjnych, chociaż można go pokruszyć, aby uzyskać drobne kruszywo, które można wykorzystać, gdy potrzebny jest materiał o niskiej wydajności.
  • Konglomeraty powstają tam, gdzie gromadzą się osady zaokrąglonych klastrów o średnicy co najmniej dwóch milimetrów. Ze względu na duże rozmiary klastów do transportu i kształtowania skał potrzebny jest bardzo silny prąd wody. Przewracając się przez płynącą wodę lub poruszające się fale, tworzą swój zaokrąglony kształt.
  • Skały te można znaleźć w sekwencjach skał osadowych w każdym wieku. Prawdopodobnie stanowią one mniej niż jeden procent masy wszystkich skał osadowych.
  • Kiedy klasty żwirowe w konglomeracie są oddzielone od siebie i zawierają więcej osnowy niż klasty, nazywa się to parakonglomeratem. Kiedy stykają się ze sobą, nazywa się to ortokonglomeratem.
  • Podobne skały osadowe składające się z dużych klastrów kątowych nazywane są brekcja. Podczas gdy konglomerat składa się z zaokrąglonych klastów, brekcja składa się z pokruszonych skał lub minerałów.
  • Należący do NASA łazik marsjański Curiosity odkrył wychodnie konglomeratu na powierzchni Marsa we wrześniu 2012 roku. Dostarczyło to naukowcom dowodów, że przez obszar, po którym poruszał się łazik, płynął kiedyś strumień. Kształt i rozmiary kamieni mogą dostarczyć wskazówek co do odległości i prędkości przepływu strumienia.

Referencje

POWIĄZANE ARTYKUŁYWięcej od autora