Skały osadowe

Łupki bitumiczne to bogate w substancje organiczne skały osadowe zawierające kerogen (nierozpuszczalną materię organiczną w skałach osadowych. Łupki te poddawane działaniu intensywnego ciepła...

Łupki to laminowana lub rozszczepialna skała osadowa, składająca się z przewagi mułu i gliny, innych minerałów, zwłaszcza kwarcu i kalcytu....

Piaskowiec to skała osadowa złożona głównie z cząstek mineralnych wielkości piasku lub fragmentów skał. Jest to pospolity rodzaj skały, który występuje we wszystkich...

Szarogłaz to odmiana piaskowca, która różni się od innej twardością, ciemną barwą i słabo posortowanymi kanciastymi ziarnami kwarcu i skalenia. Występuje powszechnie w warstwach palezoiku. Ogólnie większe ziarno może być klastem piaskowym. Materiał matrycy ponad 15%.

Dolomit, ważny minerał tworzący skały, został nazwany na cześć francuskiego mineraloga Déodata Grateta de Dolomieu. Jest to minerał bezbarwny do białego, jasnobrązowego, szarawego, czerwonawego lub różowego. Jego kryształy są zwykle romboedryczne lub tabelaryczne, często mają zakrzywione twarze, a czasami skupiają się w agregatach w kształcie siodła.

Mułowiec to naprawdę przyjemnie uziarniona skała osadowa składająca się z agregatu gliny i cząstek wielkości mułu. Terminy obejmujące iłowiec i mułowiec są często używane w odniesieniu do lokalizacji mułowców, chociaż odnoszą się one do skał, których długość ziaren mieści się w znacznie węższych stadiach, a pod spodem w pobliżu badania są to często technicznie mułowce. Łupki są często używane do wyjaśnienia mułowców, które są trudne i rozszczepialne (wrak wzdłuż płaszczyzn podłoża). Margiel jest regularnie używany do wyjaśniania delikatnych mułowców bogatych w węglany.

Wapień to skała osadowa zawierająca ponad 50% węglanu wapnia (kalcyt – CaCOXNUMX). Istnieje wiele wyjątkowych rodzajów wapienia powstałych w wyniku konsekwencji taktyki. Wapień może wytrącać się z wody (wapień nieklastyczny, chemiczny lub nieorganiczny), wydzielany przez organizmy morskie, w tym glony i koralowce

Chert to mikrokrystaliczna lub kryptokrystaliczna tkanina ze skał osadowych złożona z dwutlenku krzemu (SiO2). Występuje w postaci guzków, setek konkrecyjnych i osadów warstwowych. Chert pęka z muszlowym pęknięciem, często tworząc bardzo ostre krawędzie. Pierwsi ludzie wykorzystali sposób, w jaki chert się psuje, i wykorzystali go do projektowania sprzętu i broni do cięcia. Na określenie tej tkaniny używana jest również nazwa „krzemień”.

Konglomerat to skała osadowa uformowana z zaokrąglonego żwiru i klastów wielkości głazów, spojonych wspólnie w matrycy. Zaokrąglenie klastów wskazuje, że zostały przetransportowane na dużą odległość od ich autentycznego źródła (np. Przez rzekę lub lodowiec) lub że przez jakiś czas przebywały w otoczeniu o wysokiej energii

Breccia to skała uformowana z kanciastego żwiru i klastów wielkości głazów, cementowanych wspólnie w matrycy. Kanciasty charakter klastów sugeruje, że nie zostały one obecnie przetransportowane zbyt daleko od źródła. Istnieje wiele sposobów formowania się brekcji. Niektóre stanowią skonsolidowany materiał zgromadzony na stromych zboczach wzgórz lub u podnóża klifów.