Epidot

Epidot jest minerałem należącym do grupy sorokrzemianów i znanym z wyraźnego koloru od zielonego do żółto-zielonego. Jest powszechnie spotykany w Skały metamorficzne, skały magmowei żyły hydrotermalne. Epidot jest ceniony nie tylko ze względu na swoje walory estetyczne w postaci kamieni szlachetnych, ale także ze względu na swoje znaczenie w badaniach geologicznych ze względu na jego obecność w różnych formacjach skalnych.

Skład chemiczny i formuła: Wzór chemiczny epidotu jest ogólnie zapisywany jako Ca2(Al,Fe)3(SiO4)3(OH). Skład ten odzwierciedla strukturę sorokrzemianową, która składa się z izolowanych czworościanów krzemianowych połączonych ze sobą wspólnymi atomami tlenu. The aluminium (Al) we wzorze można czasami częściowo zastąpić żelazo (Fe), co prowadzi do różnic w kolorze i właściwościach minerału.

Struktura krystaliczna: Epidot ma jednoskośną strukturę krystaliczną. Jego kryształy często tworzą kształty pryzmatyczne lub kolumnowe, ale mogą również występować w postaciach ziarnistych lub masywnych. Struktura krystaliczna składa się z połączonych ze sobą czworościanów krzemianowych i różnych kationów, takich jak wapń (Ca) i żelazo (Fe), zajmujących określone pozycje w strukturze.

Godną uwagi cechą struktury krystalicznej epidotu jest jego charakterystyczny pistacjowo-zielony kolor, który jest spowodowany obecnością jonów żelaza w sieci mineralnej. To zielone zabarwienie może różnić się intensywnością w zależności od ilości obecnego żelaza i konkretnej odmiany minerału.

Epidot jest powszechnie spotykany w połączeniu z innymi minerały, Takie jak kwarc, skaleń, granati amfibole w różnych typach skał, w tym łupkach, gnejsach i skarnach. Jego obecność i rozmieszczenie może dostarczyć cennych informacji na temat historii geologicznej i warunków metamorficznych konkretnego obszaru.

Oprócz znaczenia geologicznego epidot jest również używany jako kamień szlachetny i można je ciąć i polerować na kaboszony, koraliki i kamienie fasetowane. Jednak jego zastosowanie jako kamienia jubilerskiego jest nieco ograniczone ze względu na jego stosunkowo niską twardość oraz podatność na ścieranie i uszkodzenia.

Podsumowując, epidot jest minerałem o charakterystycznym kolorze od zielonego do żółto-zielonego, powszechnie spotykanym w skałach metamorficznych i magmowych skały. Jego skład chemiczny, struktura krystaliczna i obecność w różnych formacjach geologicznych sprawiają, że jest to ważny minerał zarówno do badań naukowych, jak i walorów estetycznych.

Właściwości fizyczne epidotu

Epidot wykazuje szereg właściwości fizycznych, które przyczyniają się do jego identyfikacji i charakterystyki. Właściwości te obejmują różnice w kolorze, pokrój kryształów, twardość, łupliwość, pękanie, przezroczystość i połysk.

Odmiany kolorów i pokrój kryształów: Epidot występuje w różnych kolorach, głównie w odcieniach zieleni, żółto-zielonego, a czasami brązowego lub czarnego. Zielone zabarwienie przypisuje się zwykle obecności żelaza w jego strukturze krystalicznej. Intensywność koloru może się różnić w zależności od takich czynników, jak ilość żelaza i konkretna odmiana minerału. Niektóre popularne odmiany epidotu obejmują pistacyt, klinozoizyt i alanit.

Jeśli chodzi o pokrój kryształu, epidot zazwyczaj tworzy kryształy pryzmatyczne lub kolumnowe, często z dobrze określonymi ścianami i prążkami na powierzchni kryształów. Kryształy te mogą występować pojedynczo lub w agregatach, ale można je również znaleźć jako agregaty ziarniste lub masywne.

Twardość, rozszczepienie i złamanie: Epidot ma twardość od 6 do 7 na Skala Mohsa, co oznacza, że ​​jest umiarkowanie twardy. Twardość ta pozwala na cięcie i polerowanie go w celu wykorzystania w biżuterii i innych zastosowaniach zdobniczych. Jednak nie jest tak trwały jak niektóre inne kamienie szlachetne i minerały, co czyni go podatnym na ścieranie i uszkodzenia.

Epidot wykazuje wyraźne rozszczepienie w jednej płaszczyźnie, które jest równoległe do wydłużania się jego pryzmatycznych kryształów. To rozszczepienie można czasami zaobserwować w postaci płaskich, odblaskowych powierzchni na krysztale. Rozszczepienie nie zawsze jest idealne, a minerał może również wykazywać nierówne wzory pęknięć.

Przezroczystość i połysk: Epidot jest zwykle półprzezroczysty lub półprzezroczysty, co oznacza, że ​​światło może przez niego przechodzić w różnym stopniu. Przezroczystość epidotu może wpływać na jego wygląd, zwłaszcza po cięciu i polerowaniu jako kamień szlachetny.

Jeśli chodzi o połysk, epidot ma zwykle szklisty (szklisty) lub żywiczny połysk na swojej powierzchni. Połysk ten przyczynia się do połysku i właściwości odblaskowych minerału.

Ogólnie rzecz biorąc, właściwości fizyczne epidotu, w tym jego różnice w kolorze, pokrój kryształów, twardość, łupliwość, pękanie, przezroczystość i połysk, odgrywają znaczącą rolę w jego identyfikacji, zastosowaniu jako kamienia szlachetnego i jego wkładzie w badania geologiczne.

Tworzenie i występowanie epidotu

Epidot to minerał powszechnie występujący w różnych środowiskach geologicznych i formacjach skalnych. Powstaje w wyniku różnych procesów geologicznych i może dostarczyć cennych informacji na temat warunków, w jakich skały przeszły metamorfizm lub proces hydrotermalny. zmiana. Oto kilka szczegółów na temat jego powstawania i występowania:

Lokalizacje geograficzne: Epidot można znaleźć w wielu regionach świata, zarówno jako minerał pierwotny, jak i minerał wtórny powstający w wyniku zmian innych minerałów. Niektóre z godnych uwagi lokalizacji geograficznych, w których powszechnie występuje epidot, obejmują:

1. Norwegia: Epidot występuje w skałach metamorficznych w Norwegii, szczególnie w regionach Hordaland i Telemark.
2. Austria: W austriackich miejscowościach, takich jak dolina Habachtal, powstają drobne kryształy epidotu powiązane z innymi minerałami, takimi jak kwarc i adularia.
3. USA: Epidot jest szeroko rozpowszechniony w Stanach Zjednoczonych, występując w regionach takich jak góry Adirondack w Nowym Jorku, Zielone Góry w Vermont i góry San Gabriel w Kalifornii.
4. Szwecja: Epidot występuje w skałach metamorficznych w Szwecji i często kojarzony jest z innymi minerałami, takimi jak skaleń i granat.
5. Szwajcaria: W Alpach w Szwajcarii również występują epidoty, zwłaszcza w regionach, w których miały miejsce procesy metamorficzne.

Środowiska i warunki geologiczne: Epidot tworzy się w określonych środowiskach i warunkach geologicznych, zwykle obejmujących metamorfizm i zmiany hydrotermalne. Oto główne scenariusze sprzyjające tworzeniu epidotów:

1. Środowiska metamorficzne: Epidot powszechnie występuje w skałach metamorficznych powstałych w średnich i wysokich temperaturach i ciśnieniach. Może powstawać podczas regionalnego metamorfizmu, kiedy skały poddawane są działaniu sił tektonicznych oraz wysokich temperatur i ciśnień na dużych obszarach. Epidot może być również produktem metamorfizmu kontaktowego, podczas którego skały stykają się z gorącą magmą, powodując miejscowe zmiany.
2. Środowiska hydrotermalne: Epidot może powstać w wyniku zmian hydrotermalnych, które obejmują interakcję gorących płynów z istniejącymi skałami. Płyny te zazwyczaj pochodzą z aktywności wulkanicznej lub magmowej i zawierają rozpuszczone pierwiastki, które reagują ze skałami macierzystymi, tworząc nowe minerały, w tym epidot.
3. skarnowie Depozyty: Skarny to formacje geologiczne powstałe na styku skał metamorficznych z napływającymi ciałami magmowymi. Epidot jest często kojarzony z złoża skarnowe i mogą tworzyć się w tych środowiskach, gdy płyny wchodzą w interakcję z otaczającymi skałami.
4. Złogi żył: Epidot można również znaleźć w osadach żył hydrotermalnych, gdzie płyny bogate w minerały wypełniają pęknięcia lub szczeliny w skałach i osadzają minerały w miarę ich schładzania i krzepnięcia.

Podsumowując, epidot jest minerałem, który można znaleźć w różnych lokalizacjach geograficznych na całym świecie, często w środowiskach metamorficznych i hydrotermalnych. Jego powstawanie jest ściśle powiązane z procesami geologicznymi, takimi jak metamorfizm, zmiany hydrotermalne, powstawanie skarnów i odkładanie się żył. Badanie występowania epidotu w różnych skałach dostarcza cennych informacji na temat historii geologicznej i stanu skorupy ziemskiej.

Stowarzyszenia Mineralne

Epidot często występuje w połączeniu z wieloma innymi minerałami, a jego obecność w określonych zbiorowiskach minerałów może zapewnić wgląd w historię geologiczną i warunki formacji skalnych, w których występuje. Niektóre z typowych skojarzeń minerałów z epidotem obejmują:

1. Kwarc: Epidot często występuje obok kwarcu w skałach metamorficznych i żyłach hydrotermalnych. To skojarzenie może wystąpić ze względu na podobne warunki, w jakich powstają oba minerały.
2. Skaleń: Minerały skaleniowe, takie jak plagioklaz i ortoklazę, często znajdują się w tych samych warunkach geologicznych co epidot. Mogą być składnikami skały macierzystej, a ich obecność może wskazywać na określone procesy metamorficzne lub magmowe.
3. Granat: Epidot i granat często współistnieją w skałach metamorficznych i złożach skarnowych. Obecność obu minerałów może dostarczyć wskazówek na temat warunków temperatury i ciśnienia, w jakich powstały skały.
4. Amfibole: Minerały takie jak hornblenda i aktynolit są powszechnie kojarzone z epidotem w skałach metamorficznych. Minerały te wspólnie wpływają na skład mineralogiczny i teksturę skały.
5. Mika Minerały: Micas lubi biotyt i moskiewski można znaleźć obok epidotu, szczególnie w łupkach lub liściastych skałach metamorficznych. Minerały te wpływają na teksturę i wygląd skały.
6. Kalcyt: W środowiskach hydrotermalnych epidot może być powiązany z kalcytem, ​​zwłaszcza w osadach żylnych. Kalcyt i epidot mogą powstawać w ramach tego samego zdarzenia mineralizacji.
7. Minerały siarczkowe: W niektórych przypadkach epidot można znaleźć obok minerałów siarczkowych, takich jak piryt i chalkopiryt. Związki te są powszechnie spotykane w osadach żył hydrotermalnych.
8. Aktynolit i Tremolit: Te amfibol minerały są często kojarzone z epidotem w określonych warunkach metamorficznych, co wskazuje na określone warunki ciśnienia i temperatury podczas formowania się skał.
9. Chloryn: Chloryn to kolejny zielony minerał powszechnie spotykany w epidocie. To powiązanie może wskazywać na metamorfizm wsteczny lub zmianę minerałów pierwotnych.
10. Tytanit (Tytanit): Sfen i epidot mogą występować razem w skałach metamorficznych i mogą zapewnić wgląd w reakcje i warunki mineralne występujące podczas metamorfizmu.

Te związki minerałów pomagają geologom zrozumieć procesy geologiczne, ciśnienia, temperatury i interakcje chemiczne, które miały miejsce podczas formowania się skał zawierających epidot. Badając kontekst, w którym epidot występuje wraz z innymi minerałami, badacze mogą poskładać historię i warunki skorupy ziemskiej w różnych warunkach geologicznych.

Odmiany i ubarwienie epidotu

Epidot wykazuje szeroką gamę odmian kolorystycznych i może występować w różnych odmianach mineralogicznych w zależności od jego składu i obecności pierwiastków śladowych. Oto niektóre z popularnych odmian epidotu:

1. Pistacyt: Ta odmiana epidotu charakteryzuje się pistacjowo-zielonym kolorem, który często przypisuje się obecności żelaza jako pierwiastka śladowego w sieci krystalicznej. Pistacyt to jedna z najbardziej znanych i rozpoznawalnych odmian kolorystycznych epidotu.
2. Klinozoizyt: Klinozoizyt to odmiana epidotu, często o kolorze od bladozielonego do żółtozielonego. Tworzy się w środowiskach metamorficznych o niskiej temperaturze i wysokim ciśnieniu i jest powiązany ze skałami takimi jak blueschiści i eklogity.
3. Allanit: Allanit to czarna do brązowawo-czarnej odmiana epidotu. Często zawiera znaczne ilości pierwiastków ziem rzadkich i może również je zawierać uran i tor jako pierwiastki śladowe. Allanit występuje w różnych typach skał, w tym skałach magmowych i metamorficznych.
4. Tawmawit: Tawmawite to odmiana epidotu o typowo brązowym do brązowawo-czerwonym kolorze. Często występuje w osadach skarnowych związanych z metamorfizmem kontaktowym.
5. Epidot-(Pb): Ta odmiana zawiera prowadzić (Pb) jako istotny pierwiastek śladowy. Często występuje w ołowiu i cynku złoża rudy i jest powiązany z mineralizacją hydrotermalną.

Rola pierwiastków śladowych w wytwarzaniu zmian kolorystycznych:

Różnice w kolorze obserwowane w różnych odmianach epidotu są przede wszystkim wynikiem obecności pierwiastków śladowych w sieci krystalicznej. Pierwiastki śladowe to pierwiastki, które występują w stosunkowo niewielkich ilościach w minerałach, ale mogą mieć znaczący wpływ na ich zabarwienie. W przypadku epidotu żelazo (Fe) jest jednym z kluczowych pierwiastków śladowych odpowiedzialnych za jego zieloną barwę.

Na kolor minerałów wpływa sposób, w jaki pochłaniają i odbijają światło. Kiedy światło oddziałuje z siecią krystaliczną minerału, pewne długości fal są pochłaniane, a inne odbijane. Specyficzna struktura elektronowa pierwiastków śladowych w sieci mineralnej określa, które długości fal światła są pochłaniane, a które odbijane. W przypadku epidotu obecność jonów żelaza może powodować absorpcję w niebieskiej i żółtej części widma, co skutkuje zielonym zabarwieniem charakterystycznym dla wielu odmian epidotu.

Inne pierwiastki śladowe, takie jak pierwiastki ziem rzadkich, uran i tor, również mogą przyczyniać się do różnic w zabarwieniu epidotu i innych minerałów. Połączenie tych pierwiastków śladowych ze składem chemicznym i strukturą krystaliczną minerału prowadzi do szerokiej gamy barw obserwowanych w różnych odmianach epidotu.

Podsumowując, różnice w zabarwieniu różnych odmian epidotu wynikają z obecności pierwiastków śladowych w sieci mineralnej, przede wszystkim żelaza w przypadku odmian o barwie zielonej. Te pierwiastki śladowe wchodzą w interakcję ze światłem, tworząc charakterystyczne kolory, które sprawiają, że epidot jest minerałem estetycznym i wartościowym z naukowego punktu widzenia.

Zastosowanie Epidotu

Charakterystyczny kolor Epidotu i ciekawe pokrój kryształów doprowadziły do ​​​​jego zastosowania w różnych gałęziach przemysłu i zastosowaniach na przestrzeni dziejów i czasów współczesnych. Jego unikalne właściwości sprawiają, że nadaje się do określonych celów, w tym w jubilerstwie, budownictwie, zbieraniu minerałów i nie tylko.

Zastosowania historyczne: W czasach starożytnych epidot nie był tak powszechnie używany i rozpoznawany jak obecnie. Jego walory estetyczne zapewne docenili kolekcjonerzy i miłośnicy minerałów, jednak ze względu na ograniczoną wiedzę na temat właściwości i identyfikacji minerału nie był on powszechnie wykorzystywany.

Nowoczesne zastosowania:

1. Biżuteria: Epidot jest cięty i polerowany na kamienie szlachetne do wykorzystania w biżuterii. Pistacjowo-zielony kolor i ciekawe inkluzje sprawiają, że spodoba się miłośnikom wyjątkowych i naturalnych kamieni szlachetnych. Jednak jego zastosowanie jako kamienia jubilerskiego jest ograniczone ze względu na jego umiarkowaną twardość, przez co jest podatny na zarysowania i ścieranie.
2. Zbieranie minerałów: Epidot jest wysoko ceniony przez kolekcjonerów minerałów ze względu na piękne formy kryształów i wariacje kolorystyczne. Kolekcjonerzy poszukują okazów epidotu do swoich osobistych kolekcji ze względu na ich estetykę i znaczenie geologiczne.
3. Zastosowania metafizyczne i lecznicze: Niektórzy wierzą w metafizyczne właściwości minerałów, w tym epidotu. Uważa się, że ma właściwości zwiększające energię i uziemiające i jest wykorzystywane w różnych praktykach holistycznych i duchowych.
4. Badania geologiczne: Obecność Epidotu w różnych formacjach skalnych dostarcza ważnych wskazówek na temat historii geologicznej obszaru. Geolodzy badają epidot, aby zrozumieć warunki, w jakich skały przeszły metamorfizm i inne procesy geologiczne.
5. Sztuka lapidarna: Wyjątkowy kolor i zwyczaje Epidote w zakresie kryształów sprawiają, że jest on popularnym wyborem wśród lapidarnych artystów, którzy tworzą rzeźby, rzeźby i przedmioty dekoracyjne z minerałów.

Właściwości, które sprawiają, że epidot nadaje się do określonych zastosowań:

1. Apel estetyczny: Kolor Epidotu od zielonego do żółto-zielonego i dobrze uformowane kryształy sprawiają, że jest on atrakcyjny wizualnie, co jest kluczowym czynnikiem przy jego zastosowaniu w biżuterii, kolekcjonowaniu minerałów i sztuce lapidarnej.
2. Znaczenie mineralogiczne: Obecność epidotu w określonych formacjach skalnych dostarcza cennych informacji na temat historii geologicznej, warunków metamorficznych i zbiorowisk mineralnych regionu.
3. Właściwości metafizyczne: Tym, którzy wierzą w metafizyczne właściwości minerałów, uważa się, że epidot ma właściwości uziemiające i dodające energii.
4. Zastosowanie kamienia szlachetnego: Chociaż nie jest tak twardy jak niektóre popularne kamienie szlachetne, umiarkowana twardość epidotu pozwala na cięcie i polerowanie go w celu wykorzystania w biżuterii i przedmiotach ozdobnych.
5. Różnorodność: Epidot wykazuje różne odmiany kolorów i pokrój kryształów, co pozwala na różnorodną gamę opcji estetycznych w kolekcjonowaniu biżuterii i minerałów.
6. Dostępność: Epidot można znaleźć w różnych częściach świata, dzięki czemu jest dostępny do różnych zastosowań przemysłowych i artystycznych.

Podsumowując, wyjątkowy kolor epidotu, pokrój kryształów i znaczenie mineralogiczne przyczyniają się do jego zastosowania w jubilerstwie, kolekcjonerstwie minerałów i innych gałęziach przemysłu. Jego walory estetyczne w połączeniu z dostępnością i specyficznymi właściwościami sprawiają, że jest to cenny i interesujący minerał zarówno ze względów użytkowych, jak i artystycznych.

Epidot w środowiskach metamorficznych

Epidot jest minerałem powszechnie występującym w środowiskach metamorficznych i może dostarczyć cennych informacji na temat warunków, w jakich skały przeszły metamorfizm. Powstaje w wyniku złożonych reakcji i przemian mineralnych zachodzących pod wpływem zmian temperatury, ciśnienia i składu chemicznego podczas procesów metamorficznych.

Tworzenie epidotu: Epidot powstaje głównie w wyniku reakcji metamorficznych z udziałem wcześniej istniejących minerałów, takich jak skaleń plagioklazowy i amfibole. Dokładne reakcje mogą się różnić w zależności od zbioru minerałów i specyficznych warunków temperatury i ciśnienia. Typową reakcję obejmującą skaleń plagioklazowy można przedstawić w następujący sposób:

Plagioklaz Skaleń + Woda + Płyny bogate w wapń → Epidot + Krzemionka + Węglan wapnia

Reakcja ta zwykle zachodzi w warunkach niskiej do średniej temperatury i od średniego do wysokiego ciśnienia. Gdy płyny bogate w wodę infiltrują skałę podczas metamorfizmu, wywołują reakcje chemiczne, które prowadzą do rozkładu plagioklazów i powstania epidotu.

Transformacja epidotu: Epidot może również ulegać przemianom podczas postępującego metamorfizmu w miarę zmiany warunków. Na przykład wraz ze wzrostem temperatury i ciśnienia epidot może reagować z innymi minerałami, tworząc nowe minerały, takie jak granat i amfibole. Transformację tę można wykorzystać jako wskaźnik stopnia lub intensywności metamorfizmu, jakiego doświadczyła skała.

Wskaźnikowa mineralna rola epidotu:

Epidot odgrywa kluczową rolę jako minerał wskaźnikowy w określaniu stopnia i warunków metamorfizmu. Obecność, brak i skład epidotu w skałach metamorficznych mogą dostarczyć informacji o warunkach temperatury i ciśnienia, jakim poddane zostały skały.

Stopień metamorficzny: Obecność niektórych minerałów, w tym epidotu, może wskazywać na stopień metamorficzny skały. Różne minerały powstają w określonych warunkach temperatury i ciśnienia. Na przykład wraz ze wzrostem temperatury i ciśnienia wraz ze wzrostem stopnia metamorfizmu minerały takie jak granat i pirokseny stają się stabilne, a ich obecność obok epidotu wskazuje na metamorfizm wyższego stopnia.

Podział na strefy w kryształach epidotu: Kryształy epidotu mogą wykazywać podział na strefy składu, w którym rdzeń kryształu mógł uformować się w innych warunkach niż obrzeże. Analiza tych wzorców podziału na strefy może pomóc geologom zrekonstruować zmieniające się w czasie warunki metamorficzne.

Facje metamorficzne: Obecność epidotu w określonych zbiorowiskach minerałów może również wskazywać na metamorficzną fację skały. Różne facje reprezentują różne kombinacje warunków temperatury i ciśnienia podczas metamorfizmu.

Podsumowując, powstawanie i przemiany epidotu w skałach metamorficznych dostarczają cennych informacji na temat warunków temperaturowych i ciśnieniowych panujących w skałach. Jego obecność, brak i cechy składu mogą służyć jako wskaźniki stopnia metamorficznego, facji i historii zmian w środowisku geologicznym skały.

Właściwości optyczne epidotu

Nieruchomość	wartość
Formuła	Ca2(Al, Fe) Al2O (SiO4)(Si2O7)(OH)
System krystaliczny	Jednoskośny
Kryształowy nawyk	gruboziarnisty lub drobnoziarnisty; także włóknisty
Łupliwość	{001} doskonały, {100} niedoskonały
Połysk	Szkliste, trochę żywiczne.
Kolor/pleochroizm	klinozoizyt: bladozielony do szarego. Pleochroizm może być silny w przezroczystości formy, pojawiające się w różnym stopniu w kolorze zielonym i brązowym kąty.
Znak optyczny	klinozoizyt: dwuosiowy (+)
2V	klinozoizyt: 2V= 14-19 stopni
Orientacja optyczna	Y=b OAP = (010)
Współczynniki załamania alfa = beta = gamma =	klinozoizol 1.670-1.1.715 1.674-1.725 1.690-1.734
Maksymalna dwójłomność	=0.004 0.049 – XNUMX XNUMX
Wydłużenie	Wydłużone kryształy mogą mieć dużą długość lub małą długość, ponieważ Y jest równoległe do długości.
Wygaśnięcie	Równolegle do długości wydłużonych kryształów i śladu rozszczepienia.
Dyspersja	Dyspersja osi optycznej jest zwykle silna przy v > r (klinozoizyt) lub r > v (epidot).
Cechy wyróżniające	Epidot charakteryzuje się zielonym kolorem i jednym doskonałym dekoltem. H= 6-7. G = 3.25 do 4.45. Smuga jest biała do szarej. Klinozoizyt i epidot różnią się od siebie znakiem optycznym, dwójłomnością i kolorem.
Występowanie	Występuje na obszarach metamorfizmu regionalnego; powstaje podczas metamorfizmu wstecznego i powstaje jako produkt reakcji plagioklazów, pirokseni amfibol. Powszechne w przeobrażonych wapieniach z granatami bogatymi w wapń, diopside, vesuvianitei kalcyt.
Źródła	Nesse, William D: Wprowadzenie do optyki Mineralogia (Oxford University Press, 1986), s. 192–193
Redakcja	Sarah Hale (’07), Shawn Moore (’13), Tessa Brown (’17)